Malcolm Young : «Ήμασταν πάντα μια αληθινή μπάντα. Δεν θα βρείτε κάποιον άλλο πιο αληθινό. Οι AC/DC θα είναι πάντα οι AC/DC». Συμφωνώ απόλυτα μαζί του, γιατί, απλούστατα, 4 δεκαετίες τώρα οι AC/DC δεν παρέκλιναν από την πορεία τους και φυσικά από τον ήχο τους. Αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους, ας ρωτήσουν τα εκατομμύρια των οπαδών τους σε όλο τον κόσμο. Εξ’ άλλου ο Angus Young είχε πει «δύο ή τρία ακόρντα, στίχοι, που να αναφέρονται σε sex, drugs και rock ‘n’ roll και έχεις ένα τραγούδι». Έτσι, λοιπόν, και το “Rock or bust” δεν ξεφεύγει από την συνταγή που ακολουθούν από το 1973. Η συνολική διάρκεια του album είναι 34:55 και κάποιοι έκαναν αρνητικά σχόλια, αλλά εγώ ακούω 11 καινούρια τραγούδια που νομίζω ότι τα έχω ακούσει ξανά, αλλά μου αρέσουν, γιατί είναι AC DC. Και δεν ξεχνώ ότι ποτέ δεν έγραφαν τραγούδια με μεγάλη διάρκεια. Αυτό, που θα μείνει αναπάντητο ερώτημα είναι πώς, μέσα από όλα τα προβλήματα που αντιμετώπισαν τον τελευταίο καιρό, και αναφέρομαι στο μεγάλο πρόβλημα υγείας του Malcolm Young και την απόσυρσή του από την μπάντα, καθώς και τα νομικά προβλήματα του Phil Rudd, κυκλοφόρησαν ένα πολύ καλό album, αντάξιο της ιστορίας τους. Προσωπική μου άποψη, καλύτερο από το “Black Ice”. Σε γενικές γραμμές, με νευρώδη riffs, υπέροχα solos και στίχους, που δεν έχουν κάτι καινούριο να πουν, οι AC/DC συνεχίζουν με άξιο συμπαραστάτη στην κιθάρα, τον ανηψιό των αδελφών Young, Stevie Young. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει στο μέλλον, όσον αφορά την σύνθεση, γιατί ο Malcolm ήταν δημιουργός των περισσοτέρων τραγουδιών. Αυτό φυσικά απασχολεί τους ίδιους και όχι εμάς. Κρίμα είναι, που δεν έχουν στα σχέδια της περιοδείας τους την Ελλάδα. Καλύτερες στιγμές του album είναι το ομώνυμο “Rock or Bust”, το “Dogs of War”, το “Rock the House” και το “Emission Control”. Angus Young: «Πηγαίνω όπου με πάει η κιθάρα μου». Κι εμείς μαζί σου!
- 8/10
Απόστολος Γκολφινόπουλος
