Στο άκουσμα του ονόματος Zakk Wylde, στο μυαλό των περισσότερων έρχεται το συγκρότημα Black Label Society, η συμμετοχή του shredder κιθαρίστα σε προσωπικούς δίσκους του Ozzy Osbourne (όπου και αναδείχτηκε), οι δίσκοι που κυκλοφόρησε στα μέσα περίπου των ‘90s ως Pride & Glory, αλλά και το προσωπικό του “Book of Shadows” (1996), το οποίο είναι ένα αριστούργημα, κατά την ταπεινή γνώμη του υπογράφοντα. Είκοσι χρόνια, λοιπόν, μετά από αυτή την κυκλοφορία, ο Jeffrey Phillip Wielandt, όπως είναι το κανονικό του όνομα, επιστρέφει εκεί που είχε μείνει αλλά επιστρέφει δριμύτερος. Επιστρέφει με το δεύτερο προσωπικό του δίσκο, ο οποίος σφύζει από τις southern και όχι μόνο επιρροές του καλλιτέχνη, που συχνά πυκνά μας υπενθυμίζει, ανεξαρτήτως της μουσικής συμμετοχής του ή προσωπικής του δημιουργίας.
Ο Zakk, όταν δεν ροκάρει δυνατά με τους Black Label Society, φροντίζει να τζαμάρει και να γράφει κομμάτια πιο χαλαρά, (ημι)ακουστικά και πιο ώριμα – ας μας επιτραπεί η έκφραση, κομμάτια, όπου ξεδιπλώνει τις πλούσιες επιρροές του και το πανταχού παρόν συναίσθημα με το δικό του προσωπικό και ξεχωριστό τρόπο/τόνο. Ο τρόπος που αποδίδει την μουσική του και στο “Book of Shadows II” θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γήινος, down to earth και πάρα πολύ μελωδικός, πάντα Zakk – style. Υπάρχει μια διάχυτη μελαγχολία στον τόνο των τραγουδιών αλλά και στη φωνή του Zakk, με τρόπο που γίνεται αποδεκτός από τον ακροατή, χωρίς να ενοχλεί και χωρίς να μεταδίδεται αρνητική ενέργεια. Κάθε άλλο, ο δίσκος είναι «ανθρώπινος», προσιτός, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο Zakk καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Ένα από τα στοιχεία που τον έχουν κάνει να ξεχωρίσει όλα αυτά τα χρόνια είναι το πραγματικό, αληθινό attitude που μεταδίδει και έτσι ακριβώς είναι και αυτός ο δίσκος.
Ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν διεκδικεί δάφνες του παρελθόντος, δεν μπαίνει σε διαδικασία σύγκρισης με το πρώτο “Book of Shadows” ούτε με το εξαιρετικό “Hangover Music Vol. VI” και δεν είναι άλλος ένας δίσκος του Zakk. Είναι ένα album που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα εσωτερικής αναζήτησης και όχι εσωστρέφειας. Είναι ένας δίσκος μπολιασμένος με τα ακούσματα του δημιουργού του (Lynyrd Skynyrd, Neil Young κ.ά.). Η φωνή του Zakk μπορεί να μην έχει το μεγάλο εύρος σε αυτά που μπορεί να τραγουδήσει και αποδώσει. Το κάνει, όμως, με πολύ συναίσθημα και αγάπη για την ίδια τη μουσική, κάτι που αποδεικνύει από την πρώτη μέρα που το κοινό τον γνώρισε. Είναι άλλη μία απόδειξη του πολυσχιδούς του ταλέντου, όχι μόνο στην κιθάρα, αλλά και στο πιάνο. Είναι ένα μουσικό ταξίδι που παρασέρνει τον ακροατή, ενδεχομένως να τον «τσιγκλήσει» να γυρίσει πίσω στο χρόνο, να ξανακούσει το πρώτο “Book of Shadows” αλλά και το “Hangover Music Vol. VI” και να απολαύσει την πιο soft πλευρά του Zakk, αυτή για την οποία ο ίδιος είναι εξίσου περήφανος όσο και για την πιο metal.
Εν κατακλείδι, το album αυτό είναι η απόδειξη του πόσο ξεχωριστός και μοναδικός μπορεί να είναι ένας καλλιτέχνης, που αφήνει το στίγμα του στη μουσική που όλοι ακούμε, χωρίς φανφάρες, χωρίς να ανακαλύπτει ξανά τον τροχό, χωρίς να κομπάζει ή να επαναλαμβάνεταο. Είναι και άλλη μία απόδειξη του πόσο εξαιρετικός συνθέτης είναι ο Zakk Wylde, διαθέτοντας τα κότσια να προβάλλει την πιο λυρική και mellow πλευρά του μέσα από τα (ημι)ακουστικά και ηλεκτρικά περάσματα. Το “Book of Shadows II” μας προτρέπει να κάτσουμε αναπαυτικά στον καναπέ μας, να βάλουμε να πιούμε ένα bourbon και να απολαύσουμε 14 εξαιρετικά τραγούδια. Cheers!
- 8/10
Αντώνης Μαντζαβίνος
