Οι Volbeat μάς έχουν καλομάθει σε υψηλά standards και απ’ ό,τι φαίνεται, έχουν βάλει εδώ και καιρό πλώρη για μεγάλα πράγματα (δικαίως). Η έκτη στουντιακή τους δουλειά είναι η πρώτη χωρίς τον μπασίστα Anders Kjølholm (ιδρυτικό μέλος), ο οποίος αποχώρησε το Νοέμβριο του 2015 αλλά η μπάντα συνεχίζει κανονικά και ακάθεκτη. Χρέη μπάσου στις ηχογραφήσεις ανέλαβε ο κιθαρίστας Rob Caggiano (ex – Anthrax), αλλά ο κύριος υπεύθυνος για ο,τιδήποτε αφορά τους Volbeat είναι ο τραγουδιστής/κιθαρίστας/στιχουργός/ τα πάντα όλα Michael Poulsen. Ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, έχει συμβάλλει τα μέγιστα στον ιδιαίτερο ήχο της μπάντας, που την κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα σε τόσες και τόσες μπάντες ολούθε, όπου όλες παίζουν πάνω κάτω τα ίδια.
Όχι όμως και οι Volbeat.
Οι γνωστές μελωδικές γραμμές, στα refrain, και όχι μόνο, το χαρακτηριστικό riffing, τα γνωστά «κοψίματα» στα μέσα των τραγουδιών, και η γενικότερη χροιά των τραγουδιών με τον ταξιδιάρικο χαρακτήρα είναι εδώ, και μάλιστα με εμφατικό τρόπο. Ο Rob Caggiano έχει βάλει το χεράκι του για δεύτερη φορά σε άλμπουμ της μπάντας, πλέον αναλαμβάνοντας και την παραγωγή. Στο κομμάτι “Black Rose” υπάρχει guest εμφάνιση του Danko Jones (του οποίου είναι μεγάλος fan ο Poulsen), η εναλλαγή των φωνητικών προσθέτει μια ενδιαφέρουσα δυναμική, αλλά φυσικά και το όμορφο και μελωδικό solo προσθέτει την πινελιά του. Trademark των Volbeat δεν είναι άλλο από τα uptempo και headbanging-friendly refrain, όπου ο κύριος Poulsen δίνει και πάλι τον καλύτερό του εαυτό. Το κομμάτι “Mary Jane Kelly” είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Επίσης, trademark στοιχείο της μπάντας και σε αυτό το δίσκο είναι η ιδανική μίξη heavy metal – rockabilly και blues, όλα στη σωστή δόση, συνυπάρχοντας αρμονικά και δημιουργώντας το δικό τους στυλ και ύφος.
Στο δίσκο υπάρχουν και διασκευές, όπως το “Rebound” των Teenage Bottlerocket και το “Battleship Chains” των Georgia Satellites, δύο κομμάτια που υποδεικνύουν μέρος των επιρροών που έχουν οι Δανοί rockers και που τα έχουν αποδώσει εξαιρετικά. Μιλώντας για εξαιρετική απόδοση, επίσης αναφέρουμε το κομμάτι “Seal the Deal”, όπου ροκάρει ανελέητα ο Rob Caggiano – φαίνεται το πόσο θετικά επέδρασε η έλευσή του στη μπάντα. Ακόμη, το “The Loa’s Crossroad” είναι άλλο ένα κομμάτι με heavy και folk πινελιές, όντας όμως σκοτεινό, με ένα μεστό και συμπαγές rhythm section, μελωδικό solo και ανθεμικό refrain (τι άλλο;!).
Το “Seal The Deal …” είναι ένας απολαυστικός δίσκος, χωρίς να ανακαλύπτει τον τροχό και χωρίς να είναι breakthrough, καταφέρνει να κρατά τον ακροατή σε εγρήγορση με την ενέργειά του, τις ανεβαστικές φωνητικές γραμμές και τις retro πινελιές του. Οι Volbeat σε δαιμονιώδη φόρμα και ο Poulsen χαμογελά πονηρά προς το μέλλον της μπάντας.
- 8/10
Αντώνης Μαντζαβίνος
