Το “Arrival” είναι η τρίτη κατά σειρά δουλειά των The Vintage Caravan, μιας τόσο νέας στα μουσικά δρώμενα, αλλά και τόσο αξιόλογης μπάντας. Οι Ισλανδοί , αν και βρίσκονται στο κουρμπέτι λίγα χρόνια, έχουν ωριμάσει αρκετά, έχουν «ιδρώσει τη φανέλα» επί σκηνής, όπως στα Roadburn, Wacken, Summer Breeze festivals, έχουν περιοδεύσει με συγκροτήματα όπως οι Grand Magus και οι Blues Pills, και παρουσιάζονται «μπαρουτοκαπνισμένοι» και δισκογραφικά. Είναι ένα power trio πολλά υποσχόμενο, το οποίο παίζει αρτιότατο blues/psychedelic hard rock και το “Arrival” δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση, αλλά εξέλιξη της μουσικής τους. Οι Oscar, Alexander και Stefan ακούγονται σαν βετεράνοι του είδους, όχι με την έννοια ότι είναι «κάτι κουρασμένα παλικάρια», κάθε άλλο. Αλλά αυτοί οι πιτσιρικάδες στην ουσία επιβεβαιώνουν ότι το ‘χουν στο πετσί τους και δημιουργούν ένα εξαιρετικά συμπαγές σύνολο, με καταιγιστικά lead riffs και φωνητικά και ένα rhythm section, που υποστηρίζει αποτελεσματικά τον ήχο τους. Έχουν εναλλαγές από slow σε mid-tempo σημεία και αυτό κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το γενικό αποτέλεσμα. Το γεγονός ότι συνδυάζουν μεγάλα και μικρά κομμάτια σε διάρκεια δεν κουράζει, αλλά υπογραμμίζει την πολυποικιλότητα των επιρροών τους (στο “Eclipse” υπάρχει ένα μεγαλοπρεπές Sabbath-ικό riff σε αργό ρυθμό και στο “Shaken Beliefs” το lead riff είναι πιο «τσαχπίνικο», πιο 70’s bluesy, ας μου επιτραπεί, το οποίο σε κάνει να χαμογελάς απλόχερα με ευχαρίστηση). Επίσης, το “Crazy Horses” σε προσκαλεί να κάνεις headbanging με τον up-tempo ρυθμό του και την ελαφρώς punk αισθητική του, στα γρήγορα σημεία του τραγουδιού. Στο σχεδόν επτάλεπτο “Innerverse”, οι επιρροές τους συναντούν τους Deep Purple και τους Uriah Heep με μια υπέροχη, ταξιδιάρικη μελωδία (The Vintage Caravan λέγονται, ντε!). Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, “Winter Queen”, είναι μια ωδή στην παγωμένη πατρίδα τους, αλλά και ένα σχεδόν εννιάλεπτο ψυχεδελικό ταξίδι, όπου η κιθάρα, το μπάσο και τα drums έχουν έναν μεγαλοπρεπή ήχο, ενώ και το solo είναι εμπνευσμένο και βγαλμένο από τα παλιά. Αυτό, λοιπόν, το Καραβάνι έχει βάλει πλώρη, για να ταξιδέψει μακριά, σε άλλες εποχές, σε άλλα μέρη, με όλους εμάς συνεπιβάτες, να απολαμβάνουμε «τίμιο», πωρωμένο και καλοδουλεμένο blues/hard rock. Να σημειώσουμε, τέλος, ότι αυτός ο τόσο ζωντανός και οργανικός ήχος είναι αποτέλεσμα των ηχογραφήσεων του δίσκου σε μια παλιά αίθουσα χορού σε κάποιο Ισλανδικό φιόρδ, την οποία μετέτρεψαν σε δικό τους studio. Ευχή μας να τους δούμε και από τα μέρη μας σύντομα. Μέχρι τότε, Skál!
- 7,5/10
Αντώνης Μαντζαβίνος
