Ο mastermind και ιθύνων νους των Witchcraft, Magnus Pelander, κυκλοφόρησε την πρώτη προσωπική του δουλειά το 2010, το EP “A Sinner’s Child” (Svart Records), ένα διαμάντι του folk ήχου, μια εξαιρετική δουλειά ενός καλλιτέχνη, που συνεχίζει και θα συνεχίζει να μας προσφέρει ποιοτικούς δίσκους από κάθε μετερίζι. Κυκλοφόρησε, λοιπόν, πριν λίγο διάστημα το πρώτο album με τίτλο “Time”, ο οποίος είναι εγγυημένο ότι θα λειτουργήσει υπέρ του ακροατή, μέσα από γνωστά μονοπάτια.
Ο δίσκος είναι μια full ακουστική δουλειά, με πολύ φυσική και οργανική παραγωγή, αναδεικνύοντας τον χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες του δημιουργού του. Ο δίσκος είναι «εσωτερικός», διατηρεί τη γλυκιά μελαγχολία του βορά και φανερώνει τις ικανότητες του καλλιτέχνη να συνθέσει/δημιουργήσει/αποδώσει μουσική σε διαφορετικές μορφές από ό,τι μας έχει συνηθίσει με τους Witchcraft. Αυτός ο μελαγχολικός τόνος σε όλη τη διάρκειά του δίσκου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στον ακροατή και ταιριάζει γάντι με τη φθινοπωρινή μας διάθεση. Μάς μεταφέρει ενδεχομένως πίσω στο χρόνο, όπως και η παρουσία γυναικείων φωνητικών, η οποία προσδίδει μια περισσότερο απαλή χροιά στα τραγούδια. Ο δίσκος όχι μόνο flat δεν μπορεί να χαρακτηριστεί (κάθε άλλο – υπάρχουν uplifting στιγμές, όπως στο “True Colour” με ένα solo ξέσπασμα στη μέση του τραγουδιού), αλλά είναι ο trademark ήχος του Magnus, που δε σε αφήνει στιγμή αδιάφορο. Στο συγκεκριμένο κομμάτι, και κλείνοντας αυτό, το χαρακτηριστικό «τικ-τακ» του ρολογιού είναι εμφατικό και σφραγίζει, υπενθυμίζει στον ακροατή τη σημαντικότητα που έχει ο χρόνος, που συνεχώς κυλά … Αυτός ο τεράστιος καλλιτέχνης, που καμιά φορά αδικεί τον εαυτό του μέσα στο χρόνο, ξεδιπλώνει όλες τις φωνητικές αρετές του στο αργόσυρτο “Precious Swan”, και ανοίγει την παλέτα των χρωμάτων της φωνής, κάτι που το κάνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο αλλά και τόνο, προσδίδοντας την απαραίτητη ψυχεδέλεια. Σαν να πειραματίζεται. Σαν να αφήνει τον χρόνο να επιδράσει, όπως εκείνος ξέρει, πάνω στη μουσική. Και φυσικά αυτό ακριβώς είναι και το ενδιαφέρον στην περίπτωση του Magnus Pelander. Ένα ανήσυχο μυαλό, ένας μουσικός με διαφορετικές μουσικές καταβολές και επιρροές, ένα εφευρετικό μυαλό, ένας ανήσυχος καλλιτεχνικά – και όχι μόνο – άνθρωπος. Ο δίσκος κλείνει με το υπερ-μελαγχόλικό και ίσως υπερβολικά εσωστρεφές “Rebecka”, όπου ο χρόνος κυλάει βασανιστικά, τα πάντα κυλούν πάρα πολύ αργά και ο Magnus μας κάνει να σκεφτούμε ξανά και ίσως καλύτερα το δίσκο που μόλις ακούσαμε, αλλά και να εκτιμήσουμε κάθε πτυχή, κάθε νότα και κάθε χροιά της δικής του φωνής που τόσο φυσικά και πεντακάθαρα απολαμβάνουμε σε κάθε άκουσμα.
- 7/10
Αντώνης Μαντζαβίνος
