Η μπάντα από τη Μέκκα του ‘70s heavy rock στη Σουηδία, το Orebro (έχοντας μέλη όμως και από άλλες χώρες), μας συστήθηκε το 2012 με το EP “Bliss” και έκτοτε «ανεβαίνει την ιεραρχία», άλλοτε με εντυπωσιακά βήματα, και άλλοτε πατώντας πιο γερά και στέρεα στα πόδια της, χωρίς πάρα πολλές φανφάρες. Οι ιδιαίτερα αγαπητοί Blues Pills κυκλοφόρησαν τον δεύτερο full-length δίσκο τους, “Lady in Gold”, έχοντας ήδη δημιουργήσει μεγάλο hype αλλά και προσδοκίες στους οπαδούς του είδους, και της ίδιας της μπάντας φυσικά. Το εισαγωγικό – και ομώνυμο του δίσκου – κομμάτι δίνει το στίγμα για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Δυναμικό μπάσιμο με τον ήχο των πλήκτρων να μας προϊδεάζει και να κάνει μια όμορφη εισαγωγή, πριν «εμφανιστεί» η ιδιαίτερα αγαπητή Elin Larsson. Η οποία σε μια ακόμα κυκλοφορία ενθουσιάζει και γοητεύει με την αισθαντική, «ηλεκτρίζουσα» και χαρακτηριστική της φωνή. Η Elin μας θυμίζει καταπληκτικά την Adele (έχουν και οι δύο αφετηρία επιρροών την μεγάλη Aretha Franklin) και είναι αξιότατο τέκνο των swedish female vocalists της γενιάς της, όπως η Jennie Ann Smith των Avatarium αλλά και η Ann-Sofie Hoyles των Spiders, οι οποίες έχουν μεν διαφορετικό στυλ και χροιά, αποτελούν δε εξαιρετικές τραγουδίστριες και performers της χώρας του Βορρά. Συνεχίζουμε με το space rocking “Little Boy Preacher” και το laid-back “Burned Out”, τα οποία προσδίδουν vintage αισθητική στο δίσκο και μας ταξιδεύουν σε μια άλλη, περισσότερο ξένοιαστη εποχή, όπου θα ήθελαν και οι ίδιοι οι Blues Pills να ζούσαν, όντας και οι ίδιοι retro και ‘nostalgic’ στη μουσική τους. Με την μπαλάντα “I Felt the Change” και τον γλυκό, ζεστό ήχο του mellotron, κλείνουμε τα μάτια, απολαμβάνουμε την μοναδική Elin Larsson και ονειρευόμαστε την κάθε αλλαγή, μέσα μας, γύρω μας, παντού, αφήνοντας την εξέλιξη να δημιουργήσει νέο status. Η μπάντα έχει ήδη αλλάξει (νέος drummer πλέον ο André Kvarnström) και προσπαθεί να «μεγαλώσει», να ωριμάσει και έτσι, να εξελιχτεί. Στο επόμενο κομμάτι “Gone So Long”, ο τόνος αλλάζει ελαφρώς, γίνεται πιο «δραματικός» και έντονος στα συναισθήματα και στην κορύφωσή τους. Η μπάντα ροκάρει, και ροκάρει για τα καλά. Ο κιθαρίστας Dorian Sorriaux δίνει τα ρέστα του με την slide κιθάρα και συνεπικουρούμενος από τον μπασίστα Zach Anderson, υπογραμμίζουν το στίγμα και ύφος της μπαντας. Στο επόμενο “Bad Talkers” για ακόμα μια φορά συνυπάρχουν αρμονικά η Σουηδέζα Joplin και το υπόλοιπο τρίο των Blues Pills, οι οποίοι γκρουβάρουν και τζαμάρουν με φοβερή ενέργεια. Ο δίσκος κλείνει ιδανικά με τη διασκευή στο “Elements and Things” (Tony Joe White) με περισσότερο blues rock, περισσότερη ενέργεια, περισσότερη διάθεση για δημιουργία και υποσχέσεις για ένα λαμπρό μέλλον. Με εναλλαγές εντός του κομματιού, και από το τρίο αλλά και την Elin, από έντονο ρυθμό σε πιο μελωδικό, με πολλά συναισθήματα και αποχρώσεις, όπως άλλωστε και το εξώφυλλο του δίσκου, φουλ στην ψυχεδέλεια και την vintage αισθητική. Το “Lady in Gold” αποτελεί έναν εξαιρετικό blues oriented δίσκο, με τρομερή έμπνευση, διάθεση για εξέλιξη μέσω του ένδοξου παρελθόντος, και με έναν κορίτσαρο χρυσάφι, που μας καθηλώνει με την ερμηνεία της και που ό,τι πιάνει γίνεται χρυσός!
- 8/10
Αντώνης Μαντζαβίνος
