Πώς να ξεκινήσει ένα αφιέρωμα σε μια μπάντα σαν τους Motörhead; Τι μπορείς να γράψεις για μια από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της rock μουσικής; Όταν κάποτε ρώτησαν τον Lemmy τι μουσική παίζουν οι Motörhead, αυτός απάντησε «rock and roll». 40 χρόνια περπάτησε το δικό του μονοπάτι στην rock μουσική, δημιουργώντας το δικό του είδος, αυτό που πολλοί ονόμασαν «βρώμικο» rock ‘n’ roll. Ας δούμε όμως τι συνέβη αυτά τα 40 χρόνια…
Γράφει ο Απόστολος Γκολφινόπουλος
1975–1982
Ο Lemmy (Ian Fraser Kilmister) απολύθηκε από τους Hawkwind το Μάιο του 1975, διότι, όπως είπε «έκανε τα λάθος ναρκωτικά». Η αφορμή δόθηκε, όταν τον συνέλαβαν με την υποψία της κατοχής κοκαΐνης στα καναδικά σύνορα και πέρασε πέντε μέρες στη φυλακή, αναγκάζοντας το συγκρότημα να ακυρώσει κάποιες συναυλίες στη Βόρεια Αμερική. Έτσι, αποφάσισε να φτιάξει μια νέα μπάντα με το όνομα Motörhead, εμπνευσμένο από το τελευταίο τραγούδι που είχε γράψει για τους Hawkwind. Ο Lemmy ήθελε η μουσική του να είναι γρήγορη και αλήτικη, όπως των MC5. Πήρε τον κιθαρίστα Larry Wallis από τους Pink Fairies και τον drummer Lucas Fox. Η πρώτη τους εμφάνιση ήταν ως support στους Greenslade στο The Roundhouse του Λονδίνου στις 20.07.1975. Στις 19.10.1975, έχοντας κάνει 10 συναυλίες, έπαιξαν support στους Blue Öyster Cult στο Hammersmith Odeon. Υπέγραψαν συμβόλαιο με την United Artists και ξεκίνησαν ηχογραφήσεις, αλλά ο Fox αποδείχθηκε αναξιόπιστος και αντικαταστάθηκε με τον ντράμερ Phil “Philthy Animal” Taylor, μια τυχαία γνωριμία του Lemmy. Στην εταιρία δεν άρεσε το υλικό τους και αρνήθηκε να το κυκλοφορήσει, αν και στη συνέχεια βγήκε σαν “On Parole” το 1979, όταν η μπάντα είχε κάνει επιτυχία. Το Μάρτιο του 1976 ο Lemmy θέλησε να έχει δύο κιθαρίστες και δοκίμασε τον “Fast” Eddie Clarke. Ο Wallis, ο οποίος συνέχισε να παίζει με τους Pink Fairies, έφυγε, κι έτσι ο Clarke παρέμεινε μοναδικός κιθαρίστας. Αυτό το τρίο (Lemmy / Clarke / Taylor) θεωρείται η «κλασική» σύνθεση των Motörhead μέχρι και σήμερα. Τον Δεκέμβριο η μπάντα ηχογράφησε το “Leaving Here” single για την Stiff Records, αλλά η United Artists παρενέβη, για να εμποδίσει την κυκλοφορία του λόγω του συμβολαίου που είχαν – παρά την άρνησή τους να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο album τους. Η δυσαρέσκεια ήταν μεγάλη και μετά απ’ αυτό, κέρδισαν μια δημοσκόπηση για «την καλύτερη χειρότερη μπάντα στον κόσμο» στο μουσικό περιοδικό New Musical Express. Τον Απρίλιο του 1977, έχοντας μικρή μόνον αναγνώριση, οι Taylor και Clarke αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το συγκρότημα και μετά από συζήτηση, συμφώνησαν να κάνουν μια αποχαιρετιστήρια συναυλία στο Marquee Club του Λονδίνου. Ο Lemmy είχε γνωρίσει τον Ted Carroll από την Chiswick Records και του ζήτησε να φέρει ένα κινητό studio, για να γράψει τη συναυλία, αλλά αυτός τους έδωσε την ευκαιρία να μπουν σε studio για ηχογράφηση. Έτσι, η Chiswick κυκλοφόρησε το single “Motörhead” τον Ιούνιο και το album “Motörhead” τον Αύγουστο, φθάνοντας στο Νο 43 στη Βρετανία. Το συγκρότημα περιόδευσε στη Βρετανία τον Ιούνιο σαν support στους Hawkwind και στη συνέχεια συμμετείχαν στην περιοδεία “Beyond the Threshold of Pain” με τους The Count Bishops. Τον Ιούλιο του 1978 κλείνουν συμβόλαιο με την Bronze Records για ένα single και τον Σεπτέμβριο κυκλοφορεί το “Louie Louie” (διασκευή μιας σύνθεσης του Richard Berry, που έγινε γνωστή πρώτα από τους The Kingsmen), που φτάνει στο Νο 68 και, εκτός από την πετυχημένη περιοδεία που έκαναν στη Βρετανία, ηχογραφούν στο BBC Radio One (η ηχογράφηση αυτή κυκλοφόρησε αργότερα το 2005 ως “BBC Live & In-Session”) και εμφανίζονται για πρώτη φορά στο BBC Television’s Top of the Pops στις 25 Οκτωβρίου. Η Chiswick, εκμεταλλευόμενη αυτή την επιτυχία, επανακυκλοφορεί το album “Motörhead” σε λευκό βινύλιο. Η επιτυχία του single ανάγκασε τη Bronze να επεκτείνει το συμβόλαιο τους, με αποτέλεσμα στις 24.03.1979 να βγει το album “Overkill”, που έφτασε στο Νο 24, με το ομώνυμο single να φτάνει στο Νο 39. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, εκτός από μια διακοπή για την εμφάνισή τους στο Reading Festival, η μπάντα ετοιμάζει το τρίτο της album, το “Bomber”, που κυκλοφορεί στις 27 Οκτωβρίου και φτάνει στο Νο 12 με το ομώνυμο single στο Νο 34. Η περιοδεία, που ακολουθεί με support τους Saxon, έχει επιτυχία και η United Artists κυκλοφορεί τις ηχογραφήσεις του 1975–1976 υπό τον τίτλο “On Parole”, που φτάνει στο Νο 65. Στις 08.05.1980 κι ενώ περιοδεύουν στην Ευρώπη, η Bronze κυκλοφορεί το “The Golden Years”, το οποίο πουλάει περισσότερο από κάθε άλλο, φτάνοντας στο Νο 8. Στις 20 Αυγούστου οι Motörhead (για 40 λεπτά) και οι Girlschool (για 20 λεπτά) κινηματογραφούνται ζωντανά στο Nottingham Theatre Royal για το πρόγραμμα Rockstage, που παίχθηκε στο κανάλι ATV στις 04.04.1981. Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1980 ηχογράφησαν το album “Ace of Spades”, που κυκλοφόρησε στις 8 Νοεμβρίου και έφτασε στο Νο 4 και το ομώνυμο single στο Νο 15. Η Bronze, για να γιορτάσει το ότι το album έγινε χρυσό, κυκλοφόρησε έναν περιορισμένο αριθμό σε χρυσαφί βινύλιο. Η επιτυχία αυτή απέδειξε ότι μια μπάντα μπορεί να φτάσει στην κορυφή χωρίς να θυσιάσει την ταχύτητα και τη δύναμή της. Το τραγούδι “Ace of Spades” έγινε ο ύμνος των Motörhead και ένα από τα πλέον καθοριστικά της rock μουσικής. Από εκεί και πέρα, γνώρισαν μεγάλη επιτυχία σε ό,τι κι αν κυκλοφορούσαν. Από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο περιόδευσαν για πρώτη φορά στη Βόρειο Αμερική σαν support στον Ozzy Osbourne. Τον Ιανουάριο του 1982 ηχογράφησαν το album “Iron Fist”. που βγήκε στις 17 Απριλίου φτάνοντας στο Νο 6 με το ομώνυμο single στο Νο 29. Αυτή ήταν και η τελευταία δουλειά με τη κλασική σύνθεση, Lemmy/Clarke/Taylor.
1982-1992
Ο Clarke έφυγε από τη μπάντα, όταν θέλησαν να διασκευάσουν το “Stand By Your Man” της Tammy Wynette, σε συνεργασία με την Wendy O. Williams και τους Plasmatics. Θεώρησε ότι με το τραγούδι αυτό αρνούνται τις αρχές τους και έφυγε, σχηματίζοντας αργότερα τους Fastway (με τον Pete Way, μπασίστα των U.F.O). Οι Lemmy και Taylor βρήκαν τον κιθαρίστα Brian Robertson (πρώην Thin Lizzy και Wild Horses), ο οποίος συμφώνησε να βοηθήσει σε ένα album και να ολοκληρώσει την περιοδεία μαζί τους. Έτσι, το 1983 κυκλοφορεί το album “Another Perfect Day” και τα singles που ξεχώρισαν απ’ αυτό, τα “Shine” και “I Got Mine”. Λόγω της εκκεντρικής εμφάνισης και της δυσαρέσκειας του Robertson να παίζει παλιότερα κομμάτια, άρχισαν οι γκρίνιες και συμφώνησαν να χωρίσουν φιλικά μετά την συναυλία στο Βerlin Metropol στις 11 Νοεμβρίου. Μετά τη φυγή του Robertson, έψαξαν για νέο κιθαρίστα και κατέληξαν τελικά σε δύο άγνωστους, τον Michael Burston (γνωστό σαν Würzel) και τον Phil Campbell (από τους Persian Risk). Το Φεβρουάριο του 1984 ηχογραφούν το “Ace of Spades” για το επεισόδιο “Bambi” της βρετανικής τηλεοπτικής σειράς “The Young Ones”. Μετά την ηχογράφηση αυτή, ο Taylor φεύγει και ο Lemmy μένει με την απορία: «εγώ τους άφησα ή αυτοί με αφήνουν;». Έτσι, οι Motörhead συμφωνούν με τον πρώην drummer των Saxon, Pete Gill. Η Bronze Records θεώρησε ότι η καινούρια σύνθεση δεν θα βγάλει κάτι καινούριο και αποφάσισε να βγάλει μια συλλογή. Ο Lemmy αντέδρασε, ανέλαβε όλη τη διαδικασία, ηχογράφησε και τέσσερα νέα τραγούδια και εκδόθηκε το διπλό “No Remorse” στις 15.09.1984, που έφθασε στο Νο 14 και έγινε πλατινένιο. Το δε single “Killed by Death” άγγιξε το Νο 51. Για τα επόμενα δύο χρόνια η μπάντα ήταν στα δικαστήρια με την Bronze Records, διότι πίστευαν ότι οι δίσκοι τους δεν προωθούνται σωστά, και η δισκογραφική τους τούς απαγόρευσε την είσοδο στο studio ηχογράφησης. Αναγκάστηκαν, λοιπόν, να βγουν σε περιοδεία, για να έχουν περισσότερα έσοδα. Το album “Orgasmatron” κυκλοφορεί στις 09.08.1986, με single το “Deaf Forever”, και έφτασε στο Νο 21. Στις 16 Αυγούστου παίζουν στο Monsters of Rock στο Castle Donington και ηχογραφούνται από το BBC Radio One για μια μελλοντική εκπομπή του Friday Rock Show. Το 1987, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας “Eat the Rich”, μια μαύρη κωμωδία στην οποία ο Lemmy είχε πρωταγωνιστικό ρόλο μαζί με γνωστούς ηθοποιούς και μουσικούς, ο Gill εγκαταλείπει το συγκρότημα και ο Taylor επιστρέφει, για να ηχογραφήσουν τη μουσική επένδυση της ταινίας. Έτσι, το album “Rock ‘n’ Roll” κυκλοφόρησε στις 5 Σεπτεμβρίου. Στις 02.07.1988 οι Motörhead παίζουν στο Giants of Rock Festival στο Hämeenlinna της Φινλανδίας. Τα τραγούδια κυκλοφόρησαν με τον τίτλο “No Sleep at All» στις 15 Οκτωβρίου. Το single που ήθελε η μπάντα ήταν το “Traitor” αλλά τελικά επιλέχθηκε το “Ace of Spades”. Κατέληξαν στα δικαστήρια με την εταιρεία και συνέχιζαν να κάνουν περιοδεία, μην επιτρέποντας να διανεμηθεί το single στα καταστήματα παρά μόνο στις συναυλίες τους και μέσω του fan club (Motörheadbangers). Μετά τη δικαίωσή τους, οι Motörhead υπέγραψαν σε νέα εταιρεία και το δεύτερο εξάμηνο του 1990 ηχογράφησαν νέο album (και single) στο Λος Άντζελες. Λίγο πριν ολοκληρωθεί το album, o πρώην manager της μπάντας, Doug Smith, κυκλοφόρησε την ηχογράφηση της συναυλίας, με την οποία γιόρτασαν τη δέκατη επέτειό τους, ενάντια στην επιθυμία του συγκροτήματος (οι Motörhead είχαν πει στον Smith να μην προβεί σε μία τέτοια κίνηση, ήδη από το 1986). Όσον αφορά το νέο album, το “1916” κυκλοφόρησε στις 21.01.1991 και έφτασε στο Νο 24, ενώ το single “The One to Sing the Blues” στο Νο 45. Μέχρι το τέλος της χρονιάς ταξίδεψαν σχεδόν σε όλο τον κόσμο δίνοντας συναυλίες. Στις 28.03.1992 έλαβε χώρα η τελευταία εμφάνιση του Taylor – κατόπιν, πήραν για manager τον Todd Singerman και προχώρησαν στην ηχογράφηση του album “March οr Die”. Σ’ αυτό συμμετέχουν τρεις διαφορετικοί drummer, o Phil Taylor, που απολύθηκε, επειδή δεν είχε μάθει τo τραγούδι “I Ain’t No Nice Guy”, ο Tommy Aldridge, που έπαιξε στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου και o Mikkey Dee, που έπαιξε στο τραγούδι “Hellraiser” (είχε γραφτεί από τον Lemmy για το album “No More Tears” του Ozzy Osbourne). Tο “March οr Die” έχει ως special guests τους Ozzy και Slash.
1993-2009
Ο Lemmy γνώριζε τον Mikkey Dee, από την εποχή που ο King Diamond περιόδευσε με τους Motörhead. Του είχε ζητήσει από τότε να γίνει ο drummer των Motörhead, αλλά ο Dee δεσμευόταν με τον King Diamond. Με την ευκαιρία, όμως, που δόθηκε, όταν ο Dee έπαιξε στο “Hellraiser” και καθώς ήταν πλέον διαθέσιμος, ο Lemmy σκέφτηκε ότι ήταν πολύ καλός και έτσι, έδωσαν τα χέρια. Το νέο line-up πήγε για περιοδεία, παίζοντας με τον Ozzy Osbourne, τους Metallica, τους Guns n’ Roses και τους Saxon. Νέος παραγωγός αναλαμβάνει ο Howard Benson και η μπάντα ηχογραφεί το “Bastards”, ένα album, που κυκλοφόρησε στις 29.11.1993. Ξανά σε περιοδεία σχεδόν όλο το 1994 μέχρι το καλοκαίρι του 1995, οπότε και ηχογραφούν το album “Sacrifice”. Μετά τις ηχογραφήσεις, ο Würzel έφυγε από το συγκρότημα. Το ομώνυμο κομμάτι χρησιμοποιήθηκε στην b-movie “Tromeo and Juliet” («κλασική ταινία» της cult κινηματογραφικής εταιρείας Troma), στην οποία ο Lemmy εμφανίζεται ως αφηγητής. Η μπάντα αποφάσισε να συνεχίσει με τρία μέλη και βγήκαν σε περιοδεία. Ο Lemmy γιόρτασε τα πεντηκοστά γενέθλιά του στο τέλος του έτους, παίζοντας στο Whisky a Go Go στο Λος Άντζελες, όπου μάλιστα οι Metallica εμφανίσθηκαν κάτω από το όνομα “The Lemmy’s”! Η ζωή στο δρόμο συνεχίστηκε και το 1996, κατορθώνοντας ωστόσο να ηχογραφήσουν το album «Overnight Sensation» (κυκλοφόρησε στις 15 Οκτωβρίου). Κατά τη διάρκεια του 1997, η μπάντα για μια ακόμη χρονιά έδωσε συναυλίες σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Στην Αργεντινή και την Ιαπωνία έπαιζαν πλέον σε μεγάλους χώρους, οι Βρετανοί κατάλαβαν ότι θα μπορούσαν να έχουν μεγάλα κέρδη από τις συναυλίες των Motörhead και ο Lemmy ότι τα πράγματα πάνε πολύ καλά, έτσι ήταν καιρός να γίνει άλλη μία ζωντανή ηχογράφηση. Πριν απ’ αυτό, όμως, ηχογράφησαν νέο album, το “Snake Bite Love”, που είδε το φως της δημοσιότητας στις 03.03.1998. Την 21η Μαίου ηχογράφησαν ζωντανά στο The Docks του Αμβούργου και το ζωντανό album κυκλοφόρησε αργότερα με τον τίτλο “Everything Louder Than Everyone Else”. Φυσικά οι συναυλίες σε όλον τον κόσμο δεν σταμάτησαν. Το 1999 οι Motörhead ηχογράφησαν στη Γερμανία το δίσκο “We Are Motörhead”, το οποίο κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2000, με single μια διασκευή στο “God Save the Queen” των Sex Pistols. Ξανά σε περιοδεία και στις 26 Αυγούστου κυκλοφορεί μια διπλή συλλογή, το “The Best Of”. Στις 22.10.2000 γίνεται η συναυλία για τα 25 τους χρόνια στο Brixton Academy του Λονδίνου με πολλούς guests : “Fast” Eddie Clarke, Brian May, Doro Pesch, Whitfield Crane, Ace (των Skunk Anansie), Paul Inder (γιός του Lemmy) και Todd Campbell (γιος του Phil Campbell). Η παράσταση βιντεοσκοπείται και κυκλοφορεί σε DVD την επόμενη χρονιά με τίτλο “25 & Alive Boneshaker”, το δε album “Live at Brixton Academy” κυκλοφορεί δύο χρόνια μετά. Ο Lemmy ήθελε αυτό το DVD να μείνει σαν ενθύμιο, αφού ούτε στα δέκα αλλά ούτε και στα είκοσι χρόνια τους δεν έκαναν κάτι ανάλογο. Μετά την περιοδεία, που ακολούθησε, ξεκουράστηκαν για ένα μήνα και άρχισαν να δουλεύουν πάλι σε ένα καινούργιο δίσκο, που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά. Κατόπιν όργωσαν την Ευρώπη, παίζοντας σε επιλεγμένες πόλεις και σε μεγάλα rock festival, όπως το Wacken Open Air στις 4 Αυγούστου (τέσσερα τραγούδια από εκεί μπήκαν στο “25 & Alive Boneshaker” DVD). Τον Απρίλιο του 2002 κυκλοφορεί ένα ακόμη DVD, με clips από εμφανίσεις τους από τα ΄70s και τα ΄80s, τίτλος του «”The Best of Motοrhead”. Δύο εβδομάδες μετά κυκλοφόρησε το album “Hammered” και για μια ακόμα φορά περιοδεύουν, με αποκορύφωμα τη συναυλία στο Wembley Arena στο Λονδίνο, όπου είχαν support τους Hawkwind (ο Lemmy έπαιξε μαζί τους το “Silver Machine”). Απρίλιο και Μάιο του 2003 περιοδεύουν στις ΗΠΑ και ο Phil Campbell δεν παίζει σε τρεις συναυλίες λόγω του θανάτου της μητέρας του. Σ’ αυτές τις εμφανίσεις αντικαταστάθηκε από τον Todd Youth. Μάιο με Ιούλιο βρίσκονται στην Ευρώπη και από τα μέσα Ιουλίου μέχρι το τέλος Αυγούστου ξανά στις ΗΠΑ, μαζί με τους Iron Maiden και Dio. Στις 07.10.2002 κυκλοφορεί η συλλογή “Stone Deaf Forever!”, που αποτελείται από πέντε CDs και καλύπτει ηχογραφήσεις από το 1975 έως το 2002. Το 2003 τούς βρίσκει πάλι σε περιοδεία και στις 9 Δεκεμβρίου κυκλοφορεί το ήδη ηχογραφημένο «Live at Brixton Academy». Τι να περιλαμβάνει άραγε το 2004; Τι άλλο, συναυλίες όλη τη χρονιά, αλλά και ηχογράφηση του album “Inferno”, που κυκλοφορεί στις 22 Ιουνίου. Στις 7 Δεκεμβρίου βιντεοσκοπούν την εμφάνιση στο Philipshalle στο Düsseldorf, που θα κυκλοφορήσει αργότερα σε DVD με τίτλο «Stage Fright». Οι Motörhead βραβεύονται με το πρώτο τους Grammy στην κατηγορία “Best Metal Performance” για την διασκευή του τραγουδιού “Whiplash” των Metallica. Από τον Μάρτιο μέχρι το Μάιο είναι στις ΗΠΑ και το καλοκαίρι τούς βρίσκει στην Ευρώπη για την επετειακό των τριάντα χρόνων τους tour. Στις 22 Αυγούστου η μπάντα είναι το θέμα του ωριαίου ντοκυμαντέρ “Live Fast, Die Old” για το Channel 4, στα πλαίσια της σειράς “The Other Side”. Στις 20 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί η συλλογή που περιέχει τις εμφανίσεις στο BBC Radio One και μια συναυλία στο Paris Theatre του Λονδίνου με τίτλο “BBC Live & In-Session”. Η υπόλοιπη χρονιά συνεχίστηκε με συναυλίες και συμμετοχές σε μεγάλα festival, όπως και ολόκληρο το 2006. Μέσα σε όλα αυτά, βέβαια, στις 29 Αυγούστου 2006 κυκλοφόρησε το νέο τους album “Kiss of Death”, με video clip το τραγούδι “Be My Baby”. Μέχρι και συμφωνία για χορηγία σε φανέλα ποδοσφαιρικής ομάδας έκλεισε ο Lemmy, αφού ο Gary Weight, manager της δεύτερης ομάδας της Greenbank FC, ήταν φίλος του. Το 2007 πέρασε με συναυλίες και στις 26.02.2008 το “No Sleep ’til Hammersmith” επανακυκλοφορεί με δύο CD. Από το Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 2008 είναι στο studio ηχογραφώντας το δέκατο ένατο album της καριέρας τους, το “Motorizer”, που κυκλοφόρησε στις 26 Αυγούστου. Δεν χρειάζεται να αναφέρω πώς κύλησε η υπόλοιπη χρονιά. Συναυλίες! Στις 06.03.2009 παίζουν για πρώτη φορά στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα, στο Ντουμπάι για το ετήσιο Dubai Desert Rock Festival. Την πρώτη Απριλίου έρχεται και μία νέα, διετής χορηγία, με τη Βρετανική ομάδα Lincolnshire Bombers Roller Girls.
2010-2015
Το Νοέμβριο του 2009 σε συνέντευξή του ο Lemmy είπε ότι η μπάντα θα μπει στο studio τον Φεβρουάριο του 2010, για να προβάρουν, να γράψουν και να ηχογραφήσουν το εικοστό album, το οποίο θα κυκλοφορήσει προς το τέλος του χρόνου. Τον Ιούλιο του 2010 ο drummer Mikkey Dee ανακοίνωσε ότι το album τελείωσε με έντεκα τραγούδια και ο τίτλος του θα είναι “The Wοrld is Yours”. Στις 3 Νοεμβρίου ανακοινώθηκε ότι οι Motörhead θα κυκλοφορήσουν το “The Wοrld is Yours” μέσω μιας ειδικής έκδοσης του περιοδικού Classic Rock στις 14 Δεκεμβρίου. Η κανονική κυκλοφορία θα γινόταν στις 17.01.2011 από την δική τους εταιρία Motörhead Music. Η μπάντα κανόνισε, ώστε η περιοδεία για τα 35 χρόνια τους να συνδυαστεί με την επερχόμενη κυκλοφορία του album. Τον Οκτώβριο ηχογράφησαν και μια slow blues διασκευή του ύμνου τους “Ace of Spades” για μια τηλεοπτική διαφήμιση της μπύρας Kronenbourg. Στις 5 Δεκεμβρίου κυκλοφορεί το single “Get Back in Line” και ο Mikkey Dee δηλώνει σε Γάλλους δημοσιογράφους ότι το 2011 σχεδιάζουν να κυκλοφορήσουν ένα box-set με αρκετά DVDs, χωρίς να δώσει λεπτομέρειες, λέγοντας μόνο ότι θα είναι ένα όμορφο πακέτο με πολλές εκπλήξεις. Ένα άσχημο γεγονός για το 2011 ήταν ο θάνατος του Würzel στις 9 Ιουλίου από έμφραγμα. Η χρονιά ήταν γεμάτη με συναυλίες, και για τον εορτασμό των 35 χρόνων κυκλοφορούν ένα live DVD με τίτλο “The Wοrld Is Ours – Vol.1 – Everywhere Further Than Everyplace Else”, που περιέχει εμφανίσεις από διάφορα μέρη. Αρχές του 2012 περιόδευσαν με τους Megadeth, τους Volbeat και τους Lacuna Coil. Η λεγόμενη Gigantour διήρκεσε από τις 26.01 μέχρι τις 28.02.2012, αλλά οι Motörhead δεν εμφανίστηκαν στις τέσσερις τελευταίες συναυλίες εξ αιτίας μιας ιογενούς λοίμωξης του αναπνευστικού του Lemmy, που τού προκάλεσε σοβαρή λαρυγγίτιδα. Τον Απρίλιο του 2012 σε συνέντευξή του ο Lemmy ρωτήθηκε για το μέλλον και είπε ότι θα συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει, όσο αντέχει τους ενισχυτές. Όσον αφορά για ένα νέο album, δήλωσε ότι θα βγάλουν ένα τέτοιο το 2013, καθώς ήδη είχαν έξι καινούρια τραγούδια. Οι Motörhead κυκλοφόρησαν το live DVD “The Wοrld Is Ours – Vol. 2 – Anyplace Crazy As Anywhere Else” το Σεπτέμβριο του 2012. Στις 18.06.2013 αποκαλύφθηκε ότι ο τίτλος του νέου album θα είναι “Aftershock”. Το χειμώνα θα έκαναν ευρωπαική περιοδεία με τους Saxon, αλλά λόγω προβλημάτων υγείας του Lemmy την ανέβαλαν για την επόμενη χρονιά. Τον Ιανουάριο του 2014 την ανέβαλαν ξανά εξαιτίας της μη ανάρρωσης του Lemmy από τα προβλήματα, που είχε (διαβήτη). Σε συνέντευξη που έδωσε τον Σεπτέμβριο του 2014 ο Lemmy είπε ότι πιθανότατα θα έμπαιναν στο studio τον Ιανουάριο του 2015, για να αρχίσουν να δουλεύουν το εικοστό δεύτερο album τους, ώστε να κυκλοφορήσει προς το τέλος της χρονιάς. Τελικά, το “Bad Magic” που είναι και το τελευταίο τους, κυκλοφόρησε στις 28.08.2015 και συνέπεσε με τα τεσσερακοστά γενέθλια των Motörhead. Δυστυχώς, τα προβλήματα υγείας του Lemmy ανάγκασαν τη μπάντα να αναβάλει αρκετές εμφανίσεις, που είχαν κανονίσει, με αφορμή το νέο album και τα 40 χρόνια τους. Στις 11.11.2015 πεθαίνει ο Phil Taylor. Παρά τα προβλήματα της υγείας του Lemmy, έδωσαν κάποιες συναυλίες, με τελευταία αυτή στο Βερολίνο της Γερμανίας στις 11.12.2015. Στις 28.12.2015 ο Lemmy πεθαίνει, τέσσερις μέρες μετά τα εβδομηκοστά γενέθλιά του. Η μπάντα ανέβασε το ακόλουθο μήνυμα στην επίσημη σελίδα της στο Facebook:
«Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να το πούμε αυτό … ο δυνατός και ευγενής φίλος μας, ο Lemmy, απεβίωσε σήμερα μετά από μια σύντομη μάχη με έναν εξαιρετικά επιθετικό καρκίνο. Έμαθε για την ασθένεια στις 26 Δεκεμβρίου και ήταν στο σπίτι του με την οικογένειά του. Δεν μπορούμε να εκφράσουμε τον κλονισμό και τη θλίψη μας, δεν υπάρχουν λόγια. Θα πούμε περισσότερα τις επόμενες ημέρες, αλλά τώρα, σας παρακαλούμε … ακούστε δυνατά Motörhead, ακούστε δυνατά Hawkwind, ακούστε τη μουσική του Lemmy δυνατά. Πιείτε ένα ή μερικά ποτά. Μοιραστείτε ιστορίες. Γιορτάστε τη ζωή, όπως αυτός ο υπέροχος και θαυμάσιος άνθρωπος γιόρταζε τόσο έντονα τη δική του. Ο Lemmy θα ήθελε ακριβώς αυτό. Ian “Lemmy” Kilmister, 1945 – 2015, Γεννημένος να χάνει, έζησε για να κερδίζει».
Την επόμενη μέρα ο Mikkey Dee δήλωσε: «Οι Motörhead τελείωσαν. Ο Lemmy ήταν οι Motörhead. Δεν θα κάνουμε τίποτε άλλο και δεν θα υπάρξουν δίσκοι. Αλλά το όνομα παραμένει και ο Lemmy ζει στις καρδιές όλων μας». Δύο μέρες μετά και ο Phil Campbell δήλωσε ότι οι Motörhead δεν υπάρχουν πια. Μερικές μέρες αργότερα ο μάνατζερ Todd Singerman σε συνέντευξή του, είπε ότι ο Lemmy είχε έντονους πόνους στο στήθος, δύο μέρες μετά το πάρτι των εβδομηκοστών γενεθλίων του και πήγε στα έκτακτα περιστατικά του νοσοκομείου, αλλά πήρε εξιτήριο την επόμενη μέρα. Όμως, ο Singerman ανησύχησε, επειδή η ομιλία του είχε χειροτερέψει και τον πήγε για εξετάσεις. Στις 26 Δεκεμβρίου ο γιατρός έφερε τα αποτελέσματα και είπε ότι ο Lemmy έχει ακόμη δύο έως έξι μήνες ζωής και ότι δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Ο Lemmy αντέδρασε πολύ ήρεμα και αποφάσισε να παραμείνει στο σπίτι.
Χαρακτηριστικό των Motörhead είναι το λογότυπό τους, το κεφάλι ενός συνδυασμου γορίλα-λύκου-σκύλου-κάπρου με χαυλιόδοντες, αλυσίδες, κράνος και καρφιά, το οποίο σχεδιάστηκε από τον Joe Petagno το 1977 για το εξώφυλλο του album “Motοrhead” και στη συνέχεια έχει εμφανιστεί σε πολλές παραλλαγές. Σαν όνομα αναφέρονται τα “War – Pig” και “Snaggletooth”. Ένα αξιοσημείωτο, που αφορά την χώρα μας, είναι ότι ο Mikkey Dee, που για τον πολύ κόσμο είναι Σουηδός (γεννήθηκε στο Göteborg), είναι περήφανος για την ελληνική του καταγωγή και το πλήρες όνομά του είναι Micael Kiriakos Delaoglou.
Τι άλλο να προσθέσουμε για μια μπάντα, που κυκλοφόρησε είκοσι τρία studio albums, δέκα live ηχογραφήσεις, δώδεκα συλλογές και πέντε EPs σε μια περίοδο σαράντα χρόνων; Τι άλλο να πούμε για ένα συγκρότημα, που όλα αυτά τα χρόνια βρισκόταν συνεχώς πάνω στο σανίδι; Οι στίχοι τους κάλυψαν διάφορα θέματα, όπως ο πόλεμος, το καλό ενάντια στο κακό, η κατάχρηση εξουσίας, το sex, οι ουσίες και φυσικά, ο τζόγος. Οι Motörhead όλα αυτά τα χρόνια δεν πρόδωσαν ούτε απογοήτευσαν ποτέ τους οπαδούς τους. Γεγονός είναι ότι κάποιος που θα τους ακούσει είτε θα τους λατρέψει είτε δεν θα τους ξανακούσει. Πολλοί, όμως, ζήλεψαν την ενέργεια και την ταχύτητα που είχαν πάνω στη σκηνή και πολλές μπάντες επηρεάστηκαν. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που τους θεωρούν σαν τους πρωτοπόρους του speed και του thrash metal, αν και ο Lemmy ποτέ δεν δέχθηκε τον όρο metal για τη μουσική του. Αντί επιλόγου θα σημειώσω αυτό που έλεγε συνέχεια ο ίδιος ο Lemmy: «Οι Motörhead είναι απλά μία rock ‘n’ roll μπάντα» …
