Μηχανές, ολογράμματα, φανατισμένοι και νέες εφευρέσεις σε ένα σύμπαν από κοσμικούς αλγόριθμους συνθέτουν το τέλειο σκηνικό για την μέρα της κρίσης, αλλά και το πώς να ξεφύγεις απο το matrix, με την βοήθεια πάντα των Epica. Έρχεται πέρα απο τα αστέρια και προσγειώνεται στα αγαπημένα μας! Ο λόγος για το νέο album των Epica, “The Holographic Principle”, και είμαι πολύ χαρούμενη που λέω με κάθε ειλικρίνεια ότι είναι ό,τι καλύτερο έχει βγάλει η μπαντα.
Το album ξεκινάει με ένα απο τα καλύτερα openings που έχω ακούσει ποτέ σε δίσκο και το οποίο opening είναι και το καλύτερο κομμάτι τους γενικά! To “Eidola” σε κάνει να θέλεις να κοιτάξεις έξω απο το παράθυρο ελπίζοντας να δεις πλανήτες και νεφελώματα να χορεύουν στα χρώματα του ατελείωτου σύμπαντος. Επικό και μοναδικό σε κάθε διάσταση! Το συγκρότημα πραγματικά ξεπέρασε τον εαυτό του. Τα φωνητικά είναι καλύτερα απο ποτέ – ζεστά και αέρινα με δυνατές εναλλαγές απο την Simone και φυσικά, τα καλύτερα growl φωνητικά, που μάς έχει δώσει μέχρι τώρα ο Mark Jansen, με τα choir φωνητικά, επικά και ατμοσφαιρικά, να συνδέονται τέλεια. Οι στίχοι έχουν να κάνουν με φιλοσοφικά ερωτήματα και αναζητήσεις σχετικά με τα παραλληλα σύμπαντα . Άλλωστε, όπως η ίδια η Simone είχε δηλώσει, το συγκρότημα βρίσκεται ” on the search for what is real”. Η δομή του δίσκου είναι στο γνώριμο στυλ των Epica, που δεν είναι άλλο απο μαγικές εισαγωγές, δυναμικές εναλλαγές, αλλά και πιο πιασάρικα σημεία, καταφέρνοντας με την προσωπική τους σφραγίδα να δημιουργήσουν ταυτόχρονα κάτι γνώριμο και καινούργιο, που φωνάζει Epica.
To “A Phantasmic Parade” μάλλον είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Δυναμικό, αιθέριο και μαγευτικό, με την Simone να συνοδεύεται από τους ακόλουθους της χορωδίας. Ίσως η μπάντα μπορούσε να μειώσει λίγο όλα αυτά τα χορωδιακά μέρη, αλλά αυτό σίγουρα δεν είναι κάτι τόσο φοβερό, για να παραπονεθεί κανείς. Και μέσα σε όλη αυτή την γλυκιά μαγευτική κατάσταση έρχετε να ταράξει λίγο τα νερά ο Mark Jansen με τα heavy growl του. Επίσης, το “Universal Death Squad” είναι από τα καλύτερα και πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του δίσκου. Η διαρκής εξέλιξη των κομματιών, σε όλους τους πιθανούς συνδιασμούς, σε κάνει να θες να ξεσηκώσεις τους σκλάβους των μηχανών και να ηγηθείς της επανάστασης υπέρ της ανθρωπότητας. Στο ” Divide And Conquer” (“διαίρει και βασίλευε”), το πιο σκληρό κομμάτι του δίσκου, δε θα μπορούσε να είναι πρωταγωνιστής άλλος απο τον Mark Jansen, που μάς δίνει κάτι πολύ διαφορετικό με την απόδοσή του. Στη συνέχεια, υπάρχει το “Beyond The Matrix”, άλλο ένα επικό, συμφωνικό κομμάτι με φιλοσοφικές ανησυχίες και ένα refrain γεμάτο ενέργεια. Ακούστε το 11-λεπτο “The Holographic Principle”, που ξεκινάει ωσάν μια απεγνωσμένη προσευχή, για να καταλήξει στην αφύπνηση, το λυρικό “Once Upon A Nightmare”, το γεμάτο ερωτήματα “The Cosmic Algorithm”, το διαστημικό “Ascension – Dream State Armageddon” και το εξωτικό ” Dancing In A Hurricane”, όλα τους μοναδικά, όλα τους διαμάντια. Μόνο το υπερβολικό εφέ, μαζί με τα προαναφερθέντα πολλά χορωδιακά, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αρνητικό του δίσκου: το τελικό αποτέλεσμα δεν πιστεύω ότι χαλάει, κυρίως λόγω του concept του δίσκου, όμως θα προτιμούσα κάτι λίγο πιο φυσικό.
Βάλτε το κράνος σας και απογειωθείτε ελεύθερα! Και άμα μπείτε σε κανένα ολογραφικό παράλληλο σύμπαν και σας πιάσουν σκλάβους οι μηχανές, μην μού αγχώνεστε! Έχετε τους Epica να σας ξεσηκώνουν και να γίνετε οι ήρωες του εαυτού σας!
- 9,5/10
Sylvia Crystal
