Λένε ότι «το έμπειρο μάτι λίγα βλέπει και πολλά καταλαβαίνει». Στην περίπτωση του Lee Dorian ισχύει το «λίγα άκουσε, πολλά, πάρα πολλά κατάλαβε», όταν έσπευσε να υπογράψει την μπάντα του Magnus Pelander, τους Witchraft, στην Rise Above (μία δισκογραφική με τόσο μουσικό και καλλιτεχνικό πλούτο υπό τη σκέπη της), ακούγοντας το “No Angel or Demon” single του 2002. Κι όμως… Παρόλο που η μπάντα είχε από το 2004 έως το 2007 τρεις δίσκους – αριστουργήματα, τα πολλά φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω της με την κυκλοφορία από τη Nuclear Blast πλέον του “Legend”, ενός επίσης εξαιρετικού αλλά και breakthrough πονήματος, που τάραξε για διάφορους λόγους τα ύδατα του heavy rock στερεώματος, που είχε ήδη αρχίσει να παίρνει τα πάνω του εδώ και κάποια χρόνια.
Ο «Πυρήνας», λοιπόν, αποτελεί τον πέμπτο δίσκο της μπάντας από το Örebro της Σουηδίας, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχει δώσει τόσα πολλά στην rock σκηνή και ιδιαίτερα στο heavy rock ιδίωμα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η ευρύτερη περιοχή (όπως και τόσες άλλες στη Σουηδία) αποτελεί κοιτίδα heavy rock συγκροτημάτων που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια συνεχώς. Οι Witchcraft, όμως, είναι η εμπροσθοφυλακή και το “Nucleus” το αποδεικνύει ακόμα μια φορά. Είναι διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα albums τους, έχοντας όμως ξεκάθαρη doomy αισθητική και ρυθμό, αλλά με μία μοντέρνα προσέγγιση και παραγωγή, η οποία παραπέμπει στο αμέσως προηγούμενό τους.
Η μπάντα, αν και έχει περάσει από διάφορες αλλαγές στη σύνθεση, αν και έχει διανύσει περιόδους εσωστρέφειας (κυρίως λόγω Magnus), έχει καταφέρει να κρατήσει ως βάση τους Black Sabbath και τους Pentagram, αλλά να εξελιχθεί ως προς τον ήχο και τις επιρροές που σμιλεύονται μέσα στο χρόνο. Έχουμε σημεία κλασικού old school doom ρυθμού, παραδείγματος χάριν στο εισαγωγικό κομμάτι “Malstroem” κυριαρχεί απόλυτα το βαρύ riff της κιθάρας του Magnus (ο οποίος έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου να παίξει κιθάρα στο δίσκο, εν αντιθέσει με το “Legend”). Έχουμε επίσης ένα trademark στοιχείο για τους Σουηδούς που είναι οι συχνές εναλλαγές μέσα στα κομμάτια, κάτι που εντείνει το ενδιαφέρον και μας κάνει ν’ ανυπομονούμε για την επόμενη «στροφή» μέσα στο ίδιο κομμάτι. Οι μεγάλες διάρκειες σε αρκετά τραγούδια ίσως ακουστούν «κάπως» σε ορισμένους ακροατές, αλλά από την άλλη θεωρούμε ότι μέσα τους τα ίδια τα τραγούδια έχουν πληθώρα στοιχείων, επιρροών και ακουσμάτων, που όχι μόνο υποστηρίζουν την doomy αισθητική αλλά ταυτόχρονα συμβάλλουν στην πολυποικιλότητα του «Πυρήνα». Το solo και το ιντερλούδιο στο single “The Outcast” αποτελούν και όχι άδικα ένα από τα highlights του δίσκου, όπου άλλη μια φορά ο Magnus «κεντάει» και στα φωνητικά, trademark κι αυτό των Witchcraft. Το “An Exorcism of Doubts” αποτελεί μια ωδή στους Black Sabbath, αλλά με έναν μελωδικό τόνο που συμπληρώνει ιδανικά το κύριο Sabbathικό riff και σε πλημμυρίζει με συναισθήματα. Ακόμα μια εξαιρετική φωνητική ερμηνεία από τον Magnus. Ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου «ταλαιπωρεί» τις φωνητικές του χορδές και πειραματίζεται με διάφορα ηχοχρώματα, πάντα όμως στο mood του κάθε τραγουδιού!
Το “Nucleus” είναι μια πιο “progressive” πλευρά των Witchcraft, οι οποίοι λοξοκοιτούν αρκετά προς τον πρώτο – ομώνυμο – δίσκο τους, αλλά εκφραζόμενοι με μοντέρνο και φρέσκο ήχο μας προσφέρουν ένα αυτόνομο δίσκο, με τη δική ταυτότητα, το δικό του ήχο και τη δική του σημασία. Μας άρεσε η δισκογραφική επιστροφή των Witchcraft και ελπίζουμε η μπάντα να βρει την καταξίωση που θεωρούμε ότι της αρμόζει και της αναλογεί.
- 9/10
Αντώνης Μαντζαβίνος
