Δεν θα μπω στη διαδικασία σύγκρισης της φωνής του David Coverdale με την φωνή, που είχε πριν 40 χρόνια – πράγμα που έχει προκαλέσει πολλές «διαμάχες» σε όλο τον κόσμο. Όλοι αυτοί, που προσπαθούν να «ακυρώσουν» τον David θα πρέπει να «ακυρώσουν» όλους αυτούς τους μεγάλους ερμηνευτές, που δεν είναι πια 25άρηδες και 30άρηδες, αλλά εξακολουθούν να τραγουδούν ακόμα. Κάποιοι ισχυρίστηκαν πως ο Coverdale δεν είχε έμπνευση, πράγμα, που δεν το πιστεύω γιατί αυτή την κίνηση την είχε στο μυαλό του πολύ καιρό πριν τον θάνατο του Jon Lord. Οπότε θα σταθώ μόνο σ’ αυτό που άκουσα. Αν δεν ήξερα τα τραγούδια, θα έλεγα ότι οι Whitesnake έβγαλαν ένα πολύ καλό album. Όμως, ακούγοντάς το λέω ότι ακούω Deep Purple με ήχο Whitesnake και φυσικά ήχο του 2015. Σχεδόν όλα τα τραγούδια σε κάποια σημεία έχουν πολύ όμορφες μετατροπές και θεωρώ «μαγκιά» του Coverdale, που τόλμησε και έκανε αυτό το album. Στα συν του ήχου η κιθάρα του Joel Hoekstra, δείχνει ότι ο David Coverdale ποτέ δεν κάνει λάθος στους μουσικούς, που τον συνοδεύουν. Τα υπόλοιπα μέλη είναι σταθερές αξίες. Δεν στέκομαι σε συγκεκριμένα τραγούδια, αν και το “Soldier Of Fortune” θεωρώ ότι είναι η κορυφαία στιγμή. Σίγουρα θα ήθελα ένα album με καινούριο υλικό των Whitesnake, όμως το “The Purple Album” είναι μία αξιοπρεπέστατη δουλειά και για μένα ο David Coverdale είναι μια τεράστια προσωπικότητα, που ποτέ δεν προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από το δάκτυλό του. Κατά την άποψή μου, ο Coverdale έδειξε την τεράστια εκτίμησή του στην καλύτερη μπάντα του πλανήτη, όπως την αποκαλεί και ο ίδιος.
- 7.5/10
Απόστολος Γκολφινόπουλος
