Για διάφορους λόγους δεν είχα ξαναδεί τους Testament live και αυτή ήταν η ευκαιρία, που εναγωνίως περίμενα εδώ και πάρα πολύ καιρό, μιας και είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Σύμφωνα με αυτά που είχα ακούσει έως και την ημέρα της συναυλίας, ήξερα τι να περιμένω, και ο πήχης ήταν αρκετά ψηλά μπορώ να πω. Μιλάμε για ένα συγκρότημα, που έχει περάσει διάφορες διακυμάνσεις ως προς τη σύνθεσή του, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει χάσει το παραμικρό σε ενέργεια, έμπνευση και τα βασικά χαρακτηριστικά του DNA του: αυθεντικότητα, τρομερή ενέργεια και πηγαία έμπνευση σε κάθε του βήμα.
Άλλη μια φορά δεν καταφέραμε να φτάσουμε εγκαίρως στο συναυλιακό χώρο, μιας και με την πρώτη σταγόνα βροχής που πέφτει στην Αθήνα, παραλύει το σύμπαν, και λόγω κίνησης καθυστερήσαμε. Ζητούμε συγγνώμη από το πρώτο support συγκρότημα, τους Karma Violens, καθώς δεν προλάβαμε να τους απολαύσουμε, αλλά με όσα προλάβαμε να ακούσαμε, μιλάμε για μια αξιολογότατη μπάντα του ελληνικού χώρου, με πολύ μεγάλα περιθώρια στο να μας δώσουν ακόμα πιο πολλά. Την επόμενη φορά θα είμαστε παρόντες!
Εν συνεχεία, ομολογώ ότι δεν είχα παρακολουθήσει πριν τους Convixion, οι οποίοι με κέρδισαν κατά κράτος. Old school attitude και ήχος, με τσαμπουκά και περίσσια ενέργεια, όσο πέρναγε η ώρα με πώρωναν και πιο πολύ. Η αρχή έγινε με κακό ήχο, ιδίως στα τύμπανα και στη μία από τις δύο κιθάρες, και αυτό πρέπει να προβληματίσει. Στην αρχή φάνηκε μια αμηχανία, η οποία, όμως, ξεπεράστηκε και η μπάντα άρχισε να ζεσταίνεται και να παίζει, όπως ξέρει. Ατόφιο speed/thrash metal που έκανε το κοινό να χειροκροτήσει ζεστά και να περάσει καλά σε κάθε κομμάτι. Για να είμαι ειλικρινής, θα ήθελα προσωπικά περισσότερη ενέργεια από τον μπασίστα, ιδίως για το συγκεκριμένο είδος που παίζουν, αλλά δεν με χάλασε. Η μπάντα έπαιξε πάρα πολύ ωραία, και η εμφάνισή τους (περίπου 30-40 λεπτά) έκλεισε και με διασκευή στους Exciter (“Violence and Force”) όπου το κοινό κατενθουσιασμένο τούς απέδωσε τα εύσημα και τούς αποχαιρέτησε με πολύ θερμό τρόπο.
Μετά από ένα όχι πολύ μεγάλο διάλειμμα, ήρθε η στιγμή να υποδεχτούμε τους Testament, με πολύ μεγάλη ανυπομονησία φυσικά. Έχοντας στις αποσκευές τους έναν εξαιρετικό δίσκο, το “Brotherhood of the Snake”, και μία σύνθεση – “All Star Game”, εμφανίστηκαν από το πρώτο δευτερόλεπτο στο Gagarin 205 με φόρα και τρομερή όρεξη να μάς ισοπεδώσουν. Τι να πρωτοπεί κανείς: για τον Steve DiGiorgio, ο οποίος σόλαρε σε κάθε, μα κάθε κομμάτι ανελέητα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τον Alex Skolnick, ο οποίος ταλαιπώρησε όσο δεν πάει την εξάχορδη signature ESP Silver Burst Les Paul κιθάρα του με αλλεπάλληλα leads και solos – ένας βιρτουόζος κιθαρίστας, ο οποίος, εκτός από τους Testament, και μεταξύ άλλων, έχει την προσωπική του μπάντα (Alex Skolnick Trio), όπου παίζει fusion και jazz… Ο mastermind και εκ των ιδρυτών των Testament, Eric Peterson, με τις 2 signature Dean Flying Vs (με το κλασικό λογότυπο Testament επάνω), συμβάλλει τα μέγιστα με τον ογκώδη, crunchy και πομπώδη ήχο του σε έναν rhythm οδοστρωτήρα, παρόλο που στην αρχή δεν είχε καλό ήχο.
Προσωπικά δεν καταλαβαίνω από ταμπέλες τύπου “Big 4”, “Testallica” και τα τοιαύτα. Αυτά, ακόμα και για πλάκα, μού ακούγονται ανάρμοστα για μια μπάντα που έχει έναν chief επί σκηνής, με πολλά κιλά “cojones”, τον τόσο πωρωτικό Chuck Billy … σού παίρνουν το σκαλπ και δεν παύεις να κάνεις headbanging καθ’ όλη τη διάρκεια του live. Όσο για τον ισοπεδωτικό, καθηλωτικό, ‘βραχώδη’ κύριο Gene Hoglan, αν και το βιογραφικό του τα λέει (σχεδόν) όλα, η πώρωση του να βλέπεις αυτόν τον άνθρωπο να ‘βασανίζει’ το drum kit του, είναι άκρως απολαυστική… Η αλλαγή σε κλάσματα δευτερολέπτων και το πώς κυριολεκτικά χρησιμοποιεί τις μπαγκέτες μέσα στο τραγούδι, η επιβλητική του παρουσία εν γένει σε κάνουν να ρίξεις το σαγόνι στο πάτωμα και να μην πιστεύεις αυτά που βλέπεις… Ο τύπος είναι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ για σεμινάρια πολλών ωρών…
Μιλάμε πραγματικά για μία μηχανή. Όχι απλά καλοδουλεμένη, καλογυαλισμένη κτλ. Οι τύποι σε ισοπεδώνουν και αφήνουν πίσω τους καμμένη γη, για πλάκα. Ούτως ή άλλως, είναι τόσο αξιοσέβαστοι για την όλη τους πορεία και διαδρομή στο metal, που τους βλέπεις να παίζουν live και το μόνο που θέλεις να πεις είναι ότι «δεν περιγράφω άλλο»! Και μόνο το “The Gathering” και η συμβολή του συγκεκριμένου δίσκου στην thrash αναβίωση και το πόσο δραστικά επηρέασε τις μετέπειτα εξελίξεις, αρκεί, για να διαβάζω τη λέξη “Testallica” και να απορώ με αυτόν, που την ξεστομίζει… Δεν πειράζει.
Σχετικά με το playlist, όπως έχει συμβεί με όλες σχεδόν τις συναυλίες, όλοι οι οπαδοί θέλουμε το τάδε, το δείξε, το ένα, το άλλο. Προσωπικά με ικανοποίησε απόλυτα η λίστα κομματιών, αν και θα ήθελα ένα κομμάτι από τα “Demonic” και “Low”, τα οποία γουστάρω πολύ από τη δισκογραφία τους. Είναι περιττό να πω τι συνέβη στο Gagarin με τα δύο κομμάτια από το “The Gathering”, τον οδοστρωτήρα “D.N.R. (Do Not Resuscitate)” και το απόλυτο headbanging “3 Days in Darkness”.
Η μπάντα σε τρελά κέφια, σε μεγάλη φόρμα, γαμεί και δέρνει. Είναι η κλασική περίπτωση κατ’ εμέ που λέω αβίαστα και χωρίς δεύτερη σκέψη ότι η μπάντα ιδρώνει για τα καλά τη φανέλα. Επίσης, γενικό συμπέρασμά μου είναι ότι πολλές «μεγάλες» ή και πιο «μικρές» μπάντες θα ήθελαν να παίζουν σαν τους Testament. O πήχης της απόδοσης, της πώρωσης και του περνάω «γαμάτα» στα live τους είναι σε δυσθεώρητα ύψη, στον ακραίο και όχι μόνο ήχο.
Ξύλα, Πέτρες και Τσιμεντοκονίαμα.
Ζήτω το Oakland της California! Ζήτω το Bay Area! Εις το επανειδείν!
Αντώνης Μαντζαβίνος
Photo by Markus Felix
