Οι Orchid, όντας και αυτοί πανάξια τέκνα των Black Sabbath και έχοντας κυκλοφορήσει ήδη 2 full length δίσκους (“Capricorn” και “The Mouth of Madness”) και 3 EP (“Through the Devil’s Doorway”, “Heretic” και “Wizard of War”) μας παρουσιάζουν την επόμενή τους δουλειά, το EP “Sign of the Witch”. Δεν έχει περάσει ακόμα πολύς καιρός από την τελευταία τους (πρώτη στην Ελλάδα) εμφάνιση στο Κύτταρο, όπου μας άφησαν όλους με το στόμα ανοιχτό, αποδίδοντας εκπληκτικά επί σκηνής, κινούμενοι σε Sabbath-ικούς και όχι μόνο δρόμους. Εκεί, λοιπόν, μας έδωσαν και μια πρώτη γεύση από το “Sign of the Witch”, παίζοντας το κομμάτι “Helicopters” (το οποίο λογικό είναι να παραπέμπει άμεσα στη Σουηδική μπάντα του Nicke Andersson, The Hellacopters, αλλά δεν σχετίζεται με τη μουσική, που παίζουν οι Orchid). Και μόνο το εισαγωγικό riff του κομματιού σε παραπέμπει άμεσα στο τι θα ακολουθήσει και δίνει το στίγμα ότι η μπάντα, χωρίς να «νεωτερίζει», χωρίς να καινοτομεί πάρα πολύ στον ήχο και στο ύφος της, ακολουθεί την – εξαιρετικά πετυχημένη – πεπατημένη του heavy rock, που γουστάρει ο οπαδός του είδους. To heavy rock τους, όπως και σε προηγούμενες κυκλοφορίες τους, εμπλουτίζεται με ψυχεδέλεια και ορισμένες “funky” πινελιές, έτσι ξεχωρίζει και προσδίδει στο συγκρότημα τη συγκεκριμένη ταυτότητα, που έχει. Το επόμενο κομμάτι, “John the Tiger”, είναι ελαφρώς πιο γρήγορο, θα το χαρακτήριζα progressive για τα δεδομένα των Orchid και αναδεικνύει την «γαμάτη» bluesy πλευρά του (Θεού!) κιθαρίστα Mark Thomas Baker. Και λέω progressive, γιατί, ειδικά προς το τέλος του κομματιού, η μπάντα τζαμάρει, με μία latin εσάνς στα τύμπανα, που ταιριάζει γάντι στο γενικότερο ύφος. Το ομώνυμο τραγούδι θα μπορούσε να είναι και η «ταυτότητα» του συγκροτήματος: heavy, bluesy, 70’s oriented, με έναν τραγουδιστή, που «κεντάει» και αποδεικνύει πόσο συνεισφέρει στη διαφορετικότητα της μπάντας μέσα στο ιδίωμα του Heavy Rock, κάνοντάς τους τόσο μοναδικούς. Στο τέλος, το “Strange Winds” δημιουργεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα (τελετής ίσως;), κινείται σε αργούς ρυθμούς και έχει επιρροές ακόμη και από Doors, αποπνέοντας όχι έναν «περίεργο άνεμο» αλλά ταξιδεύοντας τον ακροατή σε μια άλλη εποχή, πολύ πίσω στο χρόνο. Εν κατακλείδι, το “Sign of the Witch”, όχι μόνο δεν είναι «άλλη μια, αχρείαστη κυκλοφορία», αλλά εδραιώνει τους εκ San Francisco, Bay Area ορμώμενους Orchid στο vintage heavy rock στερέωμα ακόμα περισσότερο. Αξιοσημείωτο είναι και το στοιχείο ότι η παραγωγή και ο ήχος συνάδουν με το ύφος και το στυλ που παίζουν, έτσι η μπάντα ούτε στυλιζαρισμένη είναι ούτε over-produced.
- 8/10
Αντώνης Μαντζαβίνος
