Από τα ξεχασμένα συγκροτήματα του heavy metal των ‘80s, ένας από τους μύθους της σκληρής μουσικής, που πέρασαν στην λήθη, είναι και οι Alcatrazz. Λίγοι, και μάλιστα μιάς κάποιας ηλικίας, είναι αυτοί, που γνωρίζουν την μπάντα του Graham Bonnet, μια μπάντα, που έχει δίσκους-διαμάντια να παρουσιάσει. Οι περισσότεροι γνωρίζουν απλά τον Bonnet, ως έναν από τους τραγουδιστές των Rainbow και των MSG. Όχι όμως και ότι ο Άγγλος τραγουδιστής έβγαλε αριστουργήματα με τους Alcatrazz! Τα “No Parole from Rock n’ Roll” και “Disturbing the Peace” έχουν γραφθεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του heavy metal και εντυπωσιάζουν μέχρι και σήμερα. Και μόνον το ότι από τους Alcatrazz πέρασαν ο Yngwie Malmsteen και ο Steve Vai, καθιστά υποχρέωσή μας την ανασκόπηση των όσων σπουδαίων έπραξε η μπάντα αυτή, που ξεκίνησε από το Los Angeles των Ηνωμένων Πολιτειών …
Εκεί ο Graham Bonnet, έχοντας περάσει από τους Rainbow και τους Michael Schenker Group, αποφάσισε να φτιάξει τη δική του μπάντα – είχε άλλωστε ήδη κυκλοφορήσει τρία προσωπικά albums, τα “Graham Bonnet” (1977), “No Bad Habits” (1978) και “Line-up” (1981), τα οποία τον ενέτασσαν στο ευρύτερο χώρο των blues και της rock. Συνοδοιπόρους βρήκε στα πρόσωπα των Gary Shea (μπάσο – δική του έμπενυση ήταν το όνομα Alcatrazz), Jimmy Waldo (keyboards) (αμφότεροι είχαν ήδη δισκογραφήσει με τους New England, μία late ‘70s AOR μπάντα) και Jan Uvena (drummer της μπάντας του Alice Cooper). Και ο εκλεκτός του Bonnet για την θέση του κιθαρίστα δεν ήταν άλλος από τον εικοσάχρονο τότε Yngwie Malmsteen (προηγούμενη μπάντα του ήταν οι Steeler του Ron Keel)! Η σύνθεση αυτή κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 1983 το “No Parole From Rock n’ Roll”, μέσω της Rocshire Records. Το ντεμπούτο των Alcatrazz αποτελεί τον κατά γενική ομολογία καλύτερο δίσκο τους και πρόκειται για ένα αριστούργημα, που καθηλώνει. Το μελωδικό heavy metal γνωρίζει μεγάλες δόξες σε ένα εκπληκτικό σύνολο τραγουδιών, που ακούγεται συνέχεια, ξανά και ξανά, και σε μεθάει. Το επίσημο ξεκίνημα της μπάντας συνοδεύεται από εμπορική επιτυχία, καθώς μπαίνει στα album charts του Billboard, ενώ αξιοσημείωτη είναι η απήχησή του και στην Ιαπωνία – το “Hiroshima Mon Amour” έγινε αγαπημένο hit εκεί. Προς υποστήριξη του δίσκου, οι Alcatrazz περιοδεύουν σε διάφορα μέρη, φυσικά και στην Ιαπωνία, όπου και ηχογραφείται το live album “Live Sentence”. Σ’ αυτό ακούμε για τελευταία φορά τον Malmsteen ως μέλος των Alcatrazz. Ως αίτια αναφέρονται οι μουσικές διαφορές μεταξύ Bonnet-Malmsteen, αλλά και η επιθυμία του νεαρού βιρτουόζου της κιθάρας να ξεκινήσει προσωπική καριέρα. Και πράγματι, ο Malmsteen φτιάχνει τους Rising Force και κατακτά περίοπτη θέση στο πάνθεον των μεγάλων γητευτών της εξάχορδης.
Οι Alcatrazz όμως δεν πτοούνται και ο Jimmy Waldo έχει έτοιμο τον αντικαταστάτη (παρά τις όποιες αντιρρήσεις του Bonnet), που δεν είναι άλλος από τον γνωστό τότε για τη θητεία του στην μπάντα του Frank Zappa, Steve Vai! Δεν είναι και λίγο πράγμα να αντικαθιστάς τον Malmsteen με τον Vai, που και αυτός στην συνέχεια έγινε διάσημος για τα σπουδαία κατορθώματά του με την ηλεκτρική κιθάρα! O Vai έπεσε μάλιστα στα βαθιά, καθώς με το που μπήκε στο group έπρεπε να παίξει live με τους Alcatrazz, έχοντας μόνον μία μέρα στη διάθεσή του για να μάθει το πλήρες setlist. Η πρώτη αυτή live εμφανιση του Vai, στο Riverside των Ηνωμένων Πολιτειών, έγινε χωρίς προηγούμενη ανακοίνωση της αντικατάστασης του Malmsteen! Φανταστείτε το άγχος του Vai, την ώρα που ήταν έτοιμος να ανέβει στη σκηνή, με όλο το κοινό να φωνάζει το όνομα του Malmsteen! Με τους Alcatrazz ο Vai έκανε ένα album, το “Disturbing the Peace”. Ο διάδοχος του “No Parole from Rock n’ Roll”, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1985 μετά από εκτεταμένα live και αφού είχε υπογραφθεί συμβόλαιο με την Capitol Records, είναι κι αυτό ένα αριστούργημα (σε παραγωγή του μεγάλου Eddie Kramer). Το “Disturbing the Peace” αποτελεί νέκταρ και αμβροσία για τους λάτρεις του μελωδικού metal ήχου – οι Alcatrazz τα δίνουν όλα κι εδώ και κλέβουν την παράσταση με τις φρέσκιες, κολλητικές μελωδίες τους. Και το δεύτερο album σημείωσε επιτυχία (ειδικά το hit-άκι “God Blessed Video”), αλλά σίγουρα όχι την επιθυμητή. Η μπάντα του Bonnet δεν μπόρεσε, παρά την ποιότητα του δίσκου, να κάνει το πολυπόθητο breakthrough, τα οικονομικά μάλιστα προβλήματα είχαν ως συνέπεια να κοπούν κάποια live της περιοδείας. Σ’ όλα αυτά ήρθε και η πρόταση από την προσωπική μπάντα του David Lee Roth προς τον Vai – ο τελευταίος δεν μπορούσε να αρνηθεί την πρόκληση αυτή στην καριέρα του και έτσι αναγκάσθηκε να αφήσει τους Alcatrazz, με τους οποίους τα πήγαινε μια χαρά…
H αποχώρηση του Vai έφερε απογοήτευση στο στρατόπεδο της μπάντας, γρήγορα όμως την θέση του κιθαρίστα έπιασε ο Danny Johnson, που είχε παίξει παλιότερα με τον Rick Derringer, τους Axis και τον Rod Stewart. Επόμενη και τελευταία δισκογραφικά κίνηση των Alcatrazz είναι το “Dangerous Games”, που είδε το φως της δημοσιότητας τον Σεπτέμβριο του 1986, πάλι από την Capitol Records. To τρίτο album της παρέας του Graham Bonnet δεν τα πήγε καθόλου καλά εμπορικά, παρά τον πιο εμπορικό ήχο του, αλλά και τις αρκετές καλές στιγμές του. Αυτή τη φορά ήταν ο Johnson, που αποφάσισε να αποχωρήσει (για να συνεργαστεί έπειτα με μπάντες, όπως οι Private Life και Steppenwolf). Βλέποντας τις πωλήσεις να έχουν καθοδική πορεία και τους κιθαρίστες να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο, οι Alcatrazz αποφάσισαν να διαλυθούν. Έτσι άδοξα…
Από εκεί και πέρα, ο Bonnet συνέχισε με την προσωπική του καριέρα, τραγούδησε όμως και για άλλες μπάντες, όπως για παράδειγμα οι Impellitteri. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι o Jimmy Waldo συμμετείχε στο “QR” (1988) album των Quiet Riot.
Στην ιστορία, ωστόσο, των Alcatrazz δεν είχε μπει τελεία. Διότι ο Bonnet επαναδραστηριοποίησε το 2007 την μπάντα, ως “Alcatrazz featuring Graham Bonnet” μαζί με τον κιθαρίστα Howie Simon (γνωστός από τη συνεργασία του με τους Talisman και τον Jeff Scott Soto), τον drummer Glen Sobel (Impellitteri, Tony MacAlpine, Jeff Scott Soto) και τον μπασίστα Tim Luce – μια κίνηση που δεν είδαν με καλό μάτι οι Waldo/Shea/Uvena. Οι Alcatrazz του Bonnet δεν έχουν βγάλει μέχρι σήμερα κάποιο δίσκο, έχοντας επικεντρωθεί στα live (highlights των περιοδειών αυτών ήταν οι συναυλίες στην Ιαπωνία και φυσικά τα co-headlining tours με τον Joe Lynn Turner και τους Y&T). Ένα studio album, πάντως, θα ήταν το καλύτερο δώρο για τους φίλους των Alcatrazz …
“No Parole from Rock n’ Roll” (1983)
Με το που το ακούς, το album αυτό σε φυλακίζει. Οι πανέμορφες μελωδίες, οι κολλητικοί ρυθμοί, ο αιχμηρός ήχος σού περνούν τα δεσμά και εσύ, μην μπορώντας, μην θέλοντας να πράξεις διαφορετικά, υπακούς ταπεινά. Είσαι καταδικασμένος να ακούς αυτούς τους φανταστικούς ύμνους του μελωδικού heavy metal, που χρωστάει τόσα στον ήχο των Deep Purple και Rainbow. Η δυναμική, στεντόρια και ευρείας κλίμακας φωνή του Graham Bonnet αιχμαλωτίζει τον ακροατή, που δεν μπορεί με τίποτα να ξεφύγει. Το rhythm section, σφικτό και βαρύ, πέφτει κατά πάνω σου και σε διαλύει. Τα κλειδιά των χειροπέδων κρατά ο Malmsteen, που με το άπαιχτο, υποδειγματικό παίξιμό του φροντίζει πολύ καλά, ώστε να μην δραπετεύσεις ποτέ. Το ντεμπούτο των Alcatrazz (με συνθέσεις όπως τα “General Hospital”, “Jet to Jet”, “Horishima Mon Amour” και “Starcarr Lane”), είναι ένα από τα τελειότερα δείγματα του ‘80s heavy metal – τέτοιοι δίσκοι σε κρατούν για πάντα πίσω από τα κάγκελα των φυλακών της σκληρής μουσικής.
“Disturbing the Peace” (1985)
Πιο μελωδικό, πιο εμπορικό, αλλά το ίδιο καλό και ποιοτικό, το δεύτερο album των Alcatrazz δεν πρόκειται να σε απελευθερώσει. Οι ίδιοι δικαστές, που αποφάσισαν το 1983 την καταδίκη σου, επιβεβαιώνουν την ισόβια κάθειρξή σου – μόνο ο Malmsteen λείπει, αλλά τον διαδέχεται επάξια ο Vai. Η δουλειά σε κάθε επίπεδο είναι εκπληκτική και όλα σε αφήνουν άφωνο, τα μελωδικά hooks, οι απίστευτες ερμηνείες του Bonnet, ο μαγευτικός ήχος της κιθάρας του Vai. Τραγούδια, όπως τα “Mercy”, “Wire and Wood”, “Desert Diamond” και “Sons and Lovers”, έχουν να πουν πολλά – και σε ξελογιάζουν! Το “Disturbing the Peace” διαταράσσει την ηρεμία με έναν όμορφο τρόπο, διαταράσσει το μυαλό σου και σε καθιστά ασθενή: η ασθένεια λέγεται Alcatrazz και δεν θες με τίποτε να γίνεις καλά, μιας και στα ηχεία ακούγεται αυτή η φανταστική μουσική! Αυτό είναι μελωδικό heavy metal!
“Dangerous Games” (1986)
Στο τρίτο album των Alcatrazz δεν θα ακούσεις heavy metal, αλλά μελωδικό, ραδιοφωνικό rock. Αυτό δεν είναι βέβαια κακό, απλά, όποιος έχει ακούσει τα δύο πρώτα albums της μπάντας, περιμένει κάτι διαφορετικό. Όπως και να έχει, οι Alcatrazz πιάνουν τον παλμό της εποχής και αλλάζουν – οι κιθάρες είναι στυλιζαρισμένες και ακούγονται λιγότερο ογκώδεις και επιθετικές, τα keyboards έχουν πιο σημαντικό ρόλο. Επίσης, η μπάντα παρουσιάζεται λιγότερο εμπνευσμένη – ας πούμε το album περιέχει δύο διασκευές (σε The Animals και The Marbles), ενώ και ο Danny Johnson κάνει καλή δουλειά, αλλά δεν είναι ούτε Malmsteen ούτε Vai. Παρόλα αυτά το “Dangerous Games” περιέχει καλά κομμάτια, όπως τα “Dangerous Games”, “Undercover”, “Ohayo Tokyo” και “No Imagination”, και σίγουρα θα ευχαριστήσει τους fans του μελωδικού ήχου. Συνολικά, το κύκνειο άσμα των Alcatrazz αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, όπως και να έχει, όμως, περιέχει καλές μελωδίες και δεν πρέπει να υποτιμηθεί σε καμία περίπτωση.
Δημήτρης Ζαχαρόπουλος
