Αναγεννημένος μέσα απ’ τις στάχτες του, πιο σκοτεινός και βρώμικος από ποτέ, ο κατά κόσμον Brian Warner επανέρχεται με το ένατο album του, τον «Χλωμό Αυτοκράτορα», προβληματίζοντάς μας, για το αν «Είμαστε καταδικασμένοι, πιστοί ή θανάσιμοι». Όπλα, Θεός, Θάνατος και Σεξ είναι τα θέματα, που ακόμα μια φορά τον απασχολούν και μας δίνει συνθέσεις άγριες, δυνατές, μελωδικές και μπλουζαριστές (!), εξελίσσοντας τον ήχο του και παραμένοντας ο ίδιος κλασικός industrial και gothic Marilyn, που τόσο αγαπάμε. Ίσως η καλύτερη δουλειά του μετά το “Hollywood” – φρέσκια, σε παρασύρει με την ενέργεια και την αυθεντικότητά της και σε κάνει να θέλεις να λικνίζεσαι μέσα στο σκοτάδι, με μοναδικούς ήχους στα αυτιά σου τις γδαρμένες κιθάρες, άλλοτε την ψιθυριστή του φωνή και άλλοτε τα ουρλιαχτά του να αντηχούν και να δονούν το σώμα σου. Ο «Αυτοκράτορας» αναδύεται βίαια μέσα από το πρωτογενές κακό και δεσπόζει μέσα από την απλότητα της μελωδίας και τον πρωταγωνιστικό ρόλο των φωνητικών γραμμών. Δέκα κομμάτια, όλα ένα και ένα, κάποια σου θυμίζουν το παρελθόν, ενώ τα περισσότερα σε κάνουν και αναρωτιέσαι αν πράγματι ακούς τον Manson να γρετζάρει και να παραληρεί με πάθος πάνω από τις κιθάρες του Tyler Bates (ο Twiggy Ramirez απουσιάζει – κι όμως δεν σου λείπει). Αν πάρεις στα χέρια σου την deluxe edition του δίσκου, θα ακούσεις και τρεις ακουστικές εκτελέσεις των – ίσως και καλύτερων – κομματιών του δίσκου. Ο Λόρδος επέστρεψε και έφερε μαζί του το σκοτάδι. Μην διστάσεις να τον ακολουθήσεις.
- 8,5/10
Ηρώ Καλλιγέρη
