Το Myth of Rock είχε προ ημερών την τιμή να φιλοξενηθεί από τους Endomain – μαζί με διάφορους άλλους εκπροσώπους του εγχώριου μουσικού Τύπου – στο studio, ώστε να έρθουμε σε μία πρώτη επαφή με το επερχόμενο, πρώτο τους album. Οι Endomain, που έχουν στη σύνθεσή τους τέσσερα μέλη των διαλυμένων σήμερα Airged Lamh, είναι γνωστοί σε όσους ψάχνονται με την ελληνική metal σκηνή. Αποτελούν ένα από τα πρωτοεμφανιζόμενα/ανερχόμενα ονόματα στον power/prog χώρο και έχουν όλα τα φόντα να εξελιχθούν σε μία από τις μεγάλες δυνάμεις του ιδιώματος. Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, δεν μπορούσαμε να μην ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της μπάντας, να ακούσουμε πρώτοι όλο το ντεμπούτο τους, που θα φέρει τον τίτλο “Step in the Machine” και θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβρη από την Steel Gallery Records.
To ραντεβού είχε κλειστεί για το βράδυ του Σαββάτου, 12 Σεπτεμβρίου 2015, στα DevaSoundz Studios, όπου και ηχογραφήθηκε το album. Τρία μέλη των Endomain βρίσκονταν στο σαλόνι του studio, για να μας υποδεχθούν και να μας κάνουν να νιώσουμε άνετα, προσφέροντας μας snacks και μπόλικες μπύρες. Καθώς περιμέναμε να μαζευτούν όλοι οι προσκεκλημμένοι συντάκτες, η κουβέντα είχε ανάψει για τα καλά, με τα μέλη των Endomain να απαντούν – off record και μέσα σε ένα χαλαρό κλίμα – στις ερωτήσεις μας, ενώ κάποια πηγαδάκια είχαν αρχίσει να σχηματίζονται. Είχε έρθει η ώρα, όμως, να ακούσουμε το δίσκο.
Αφού όλοι πήραμε μία θέση στον χώρο της κονσόλας του studio, ο ηχολήπτης της μπάντας πάτησε το play, για να ακούσουμε τα πρώτα πέντε κομμάτια του “Step in the Machine”, να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα και στη συνέχεια να ακούσουμε και τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου. Η ανυπομονησία ήταν έκδηλη στα πρόσωπα των παρευρισκομένων, σύντομα όμως η περιέργεια τράπηκε σε ένα χαμόγελο ευχαρίστησης, καθώς το session προχωρούσε! Ας δούμε όμως αναλυτικά τις πρώτες μας εντυπώσεις, κομμάτι – κομμάτι και στο σύνολο. Πάμε!
“Step in the Machine”: To εναρκτήριο, ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, που στιχουργικά αφορά την ένταξη και την απορρόφησή μας από το σύστημα, σε βάζει στο νόημα για τα καλά! Κινείται σε power/prog metal φάση, τα κιθαριστικά riffs ξαφνιάζουν με την δύναμη, την έντασή τους, ενώ και τα φωνητικά είναι θαυμάσια και η επιρροή τους από Dio γίνεται εμφανής. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στις μελωδικές γραμμές της φωνής, που είναι εξαιρετικά δουλεμένες.
“Into the Faint Sea” : Είναι φανερό ότι η μπάντα αυτή έχει προσωπικότητα. Δέχεται τις επιροοές της, αλλά δημιουργεί κάτι φρέσκο και άκρως ενδιαφέρον. Η αρχή του κομματιού παραπέμπει σε Annihilator, μετά παίρνει μία Iced Earth κατεύθυνση και γρήγορα συνειδητοποιείς ότι κάτι σπουδαίο λαμβάνει χώρα εδώ. Οι Endomain συνδυάζουν τα heavy με τα μελωδικά στοιχεία, στα πλαίσια του επικού/doomy. Τα μελωδικά guitar solos δεσπόζουν, ενώ ιδαίτερη έμφαση δίνεται και στα drums, που με τον ξέφρενο ρυθμό τους και τις συνεχείς αλλαγές τείνουν να πρωταγωνιστήσουν στο κομμάτι. Το στυλ εδώ είναι πιο US power metal, υπάρχει όμως και το μοντέρνο στοιχείο. Φοβερό.
“Dreamer in Time”: Εκεί, που ακούς κάτι στακάτο και heavy, ξαφνικά εμφανίζεται ένα πολύ τεχνικό/prog σημείο. Εκεί, που ακούς κάτι επηρεασμένο έντονα από τo classic 80s metal, να σου και τα πιο μοντέρνα στοιχεία. Οι Endomain πατούν πάνω στην λεπτή γραμμή, που χωρίζει το απλό από το σύνθετο, το παραδοσιακό από το μοντέρνο. Ακροβατούν με άνεση και εσύ παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα. Και εδώ η μπάντα τα πάει περίφημα, διοχετεύοντας πλούσια έμπνευση, σε ένα αρκετά prog, σχεδόν δεκάλεπτο ερωτικό τραγούδι με κορυφαίες φωνητικές μελωδίες και άπιαστα guitar solos.
“Some Pray for the Wicked”: To τέταρτο κομμάτι του δίσκου είναι και το πιο άμεσο μέχρι τώρα. Στην αρχή τα riffs ακούγονται κοφτά, στην συνέχεια όμως οι μελωδίες παίρνουν τα ηνία και μας οδηγούν σε μία Maiden-ική εξέλιξη, που χαρακτηρίζει εν τέλει και το όλο κομμάτι. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε την τρομερή δουλειά, που έχει γίνει στις ενορχηστρώσεις του δίσκου και την άπαιχτη τεχνική απόδοση των πέντε μουσικών. Επικό, με στίχους για την αθανασία, που όλοι κυνηγάμε, εμπνευσμένο από την κλασική ταινία “Highlander”.
“Valley of Disorder”: Μελωδικό και επικό, το album συνεχίζει ακάθεκτο και καθηλώνει τον ακροατή. Οι Endomain έχουν, πέρα από τον power/prog χαρακτήρα, και πολλές άλλες πλευρές, που δίνουν στα κομμάτια ποικίλες διαστάσεις. Αναφερόμαστε στα thrash metal και τα euro power metal στοιχεία τους, που στο κομμάτι αυτό έρχονται σε πρώτο πλάνο. Φανταστείτε μία μείξη Iced Earth και Blind Guardian, πάντα με τον τρόπο των Iron Maiden. Εδώ η μπάντα μπορεί να καυχιέται, όχι μόνο για την απίστευτη απόδοσή της, και για την πολύ πυκνή δόμηση των κομματιών. Οι φωνητικές μελωδίες είναι για άλλη μια φορά πολύ πιασάρικες, ενώ από κάποιο σημείο και μετά γίνεται χαμός με τα κιθαριστικά solos.
“Unsettled”: Ένα όμορφο, μελωδικό lead riff μάς εισαγάγει στην έκτη σύνθεση του “Step in the Machine”, στην οποία βρίσκουμε πολλά στοιχεία από Metallica, Megadeth και Iced Earth. Η πιο US power/thrash αυτή πλευρά μπολιάζεται με ένα κλασικό 70s/80s metal feeling και εμείς θαυμάζουμε ακόμη ένα άρτιο κομμάτι, με εκπληκτική δουλειά στις κιθάρες (άκου τις δισολίες) και φωνητικά, που σού καρφώνονται στο μυαλό. Οι στίχοι μιλούν για την ελπίδα επιβίωσης στον δύκολο κόσμο, που ζούμε.
“Building the World”: Πρόκειται για ένα πολύ επικό, σκοτεινό και prog τραγούδι, που θα κάνει πολύ κόσμο να παραμιλά. Μία λαμπρή κιθαριστική αρχή και μια heavy, ατμοσφαιρική συνέχεια διαμορφώνουν ένα από τα πιο εντυπωσιακά κεφάλαια του album. Πώς να μην αποθεώσεις τους Endomain, όταν φανερώνουν – για έβδομη συνεχή φορά – ότι η έμπνευση και η φαντασία τους ξεχειλίζουν, ότι η εκτελεστική τους δεινότητα είναι απαράμιλλη. Θα ακούσετε τη γέφυρα του κομματιού και θα μαζεύετε τα κομμάτια σας! Από τα favourites του δίσκου.
“Rebecca’s Trip”: Η φανταστική δουλειά των Endomain συνεχίζεται σε ένα ακόμη εκπληκτικό κομμάτι ενδοσκόπησης, όπου και τα heavy και τα prog στοιχεία τονίζονται περίτεχνα. Το group πλέει στον ωκεανό του αμερικάνικου metal και φτιάχνει και εδώ ένα μικρό αριστούργημα. Μνεία πρέπει να γίνει για την άψογη δουλειά στις κιθάρες, την έντεχνη ενορχήστρωση και τα παθιασμένα, σκοτεινά φωνητικά του Στρατή Steele. To ταξίδι είναι συναρπαστικό, διαδραματίζεται μέσα στις αβύσσους του ευατού μας και δεν θέλουμε να τελειώσει!
“Defy the Master”: To album κλείνει με πολύ όμορφο τρόπο, με ένα επικό, καλπάζον κομμάτι για τις τύψεις και τις απώλειες, που βιώνουμε όλοι μας, εμπνευσμένο από τον Oppenheimer, που χρωστά πολλά και στο power/thrash και στο progressive metal. Μας άρεσαν ιδιαίτερα και η χορωδία στην αρχή και τα ανελέητα guitar solos και το κολλητικό refrain. Οι Αθηναίοι metallers δίνουν το 100% των δυνατοτήτων τους και στις τελευταίες, συγκλονιστικές αυτές στιγμές του δίσκου.
Αμέσως μετά το πέρας της προακρόασης και αφού βγήκαν οι αναμνηστικές φωτογραφίες, όλοι μιλούσαν μεταξύ τους με ένα τεράστιο χαμόγελο ευχαρίστησης. Και πώς να μην γίνει αυτό, ύστερα από την ακρόαση ενός τόσο πολύ καλού δίσκου;
Πράγματι το “Step in the Machine” είναι ένα album, για το οποίο θα ακούσετε τα καλύτερα λόγια. Σφύζει από έμπνευση και είναι ένα έργο ειλικρινούς πάθους, μοναδικής καλλιτεχνίας και εξαιρετικής αισθητικής. Τι να πρωτοπεί κανείς για τις καταπληκτικές μελωδίες, τις φανταστικές ενορχηστρώσεις, το αληθινό συναίσθημα και την εκτελεστική δεξιοτεχνία; Και φυσικά, η παραγωγή φυσάει, επιτρέποντας στο group να φανερώσει το όραμά του. Επίσης, οι κοινωνικοπολιτικοί στίχοι δείχνουν την καλή δουλειά, που έχει γίνει σε κάθε επίπεδο. Συνολικά, οι Endomain δηλώνουν βροντερά παρόντες, με ένα πρώτο album, που ξεπερνά και την πιο αισιόδοξη πρόβλεψη. Με τέτοια τραγούδια, με ένα σπουδαίο ντεμπούτο album, το μέλλον τους ανήκει. Για την τελική κρίση, με την αντίστοιχη βαθμολογία, θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι να λάβουμε το album στα χέρια μας. Μπορούμε ωστόσο από τώρα να πούμε ότι οι Endomain τα κατάφεραν κάτι παραπάνω από καλά! Κλείνοντας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την μπάντα και τα DevaSoundz Studios για την φιλοξενία!
Δημήτρης Ζαχαρόπουλος – Ηρώ Καλλιγέρη
