Τα μαύρα μαντάτα μας πάγωσαν όλους. Ο Lemmy πέθανε. Ο Lemmy δεν είναι πια μαζί μας. Τον νίκησε η «παλιαρρώστια». Το σοκ τεράστιο. Η θλίψη ακόμα μεγαλύτερη. Ο κόσμος της μουσικής είναι πλέον πολύ φτωχότερος. Το rock n’ roll και το heavy metal έχασαν έναν από τους πατέρες τους, απώλεσαν έναν μύθο, μία εμβληματική προσωπικότητα, που έκανε περήφανους όλους τους λάτρεις της δυνατής μουσικής.
Η 29η Δεκεμβρίου 2015 είναι ημέρα πένθους για το rock/metal. Σε ηλικία 70 ετών ο ηγέτης των Motörhead μας άφησε – μόνους, περίλυπους, ορφανούς. Το rock n’ roll μοιάζει λιγότερο βρώμικο, μα και λιγότερο αγνό. Ο Lemmy ήταν ένας από τους γνήσιους εκφραστές των όσων πρεσβεύει η αγαπημένη μας μουσική. Ήταν η προσωποποίηση του αγέρωχου feeling, το πρότυπο της rock αλητείας, ο θεός του τσαμπουκαλεμένου ήχου. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν και μεγαλώνουν με τους ήχους των Hawkwind και των Motörhead, μπήκαν και μπαίνουν στους κόλπους της μουσικής αυτής λατρεύοντας τα όσα θαυμαστά έπραξε ο θείος Lemmy. Δυστυχώς, πρέπει να πορευτούμε χωρίς αυτόν.
Δεν υπήρχε ούτε ένας rocker, που να μην εκτιμά και να μη σέβεται τον Lemmy. Σε κάποιους μπορεί να μην άρεσε η φωνή του, σε άλλους μπορεί να φαινόταν ακραίος ο τρόπος ζωής του, όλοι όμως αναγνώριζαν τη σημαντικότητά του ως καλλιτέχνη και το μεγαλείο του ως προσωπικότητας και μορφής του σκληρού ήχου. Όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για αυτόν τον θρύλο…
Ο Lemmy την έκανε από εδώ. Βάφτισε το rock n’ roll στα λασπώδη νερά του βούρκου, έδωσε έμπνευση σε άπειρους και με το κεφάλι ψηλά έκανε το τελευταίο του μεγάλο ταξίδι. Ο Χάρος μας τον πήρε, ωστόσο είμαστε σίγουροι ότι, όπου κι αν βρίσκεται τώρα, ο Lemmy είναι χαμογελαστός, μιάς και έκανε ό,τι ήθελε, όπως ήθελε, όσο ήθελε. Έζησε μία καλή ζωή και έκανε τη ζωή μας ομορφότερη. Γι’ αυτό και τον ευχαριστούμε. Ας βάλουμε, λοιπόν, για άλλη μια φορά τις μουσικές των Motörhead στη διαπασών και ας σιγοτραγουδήσουμε: “You know I’m born to lose, and gambling’s for fools, But that’s the way I like it baby, I don’t wanna live for ever” …
Ο Lemmy έφυγε, γαμώτο …
