Το πρώτο studio album των Iron Maiden μετά από 5 χρόνια είναι γεγονός. Τριάντα πέντε χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, κυκλοφορούν την 16η σφραγίδα τους με τίτλο ”The Book Of Souls” – σίγουρα το πιο αναμενόμενο album της χρονιάς, και σπάνε ένα διπλό ρεκόρ: είναι το μεγαλύτερο σε χρονική διάρκεια album τους (γι’ αυτό και βγαίνει σε διπλό CD!) και ταυτόχρονα περιλαμβάνει το μεγαλύτερης διάρκειας τραγούδι τους, το δεκαοκτάλεπτο ”Empire Of The Clouds”. Καθ’ όλη την διάρκεια των 92 λεπτών θα βρείτε μερικά από τα μεγαλύτερα έπη, που η μπάντα έχει γράψει ποτέ, πολλά παραδοσιακά, Maiden τραγούδια και μερικές ανατροπές/νέες στροφές στον τρόπο γραφής τους.
Ο δίσκος ξεκινάει με ένα από τα δύο τραγούδια, που έγραψε αποκλειστικά ο Bruce Dickinson, το ”If Eternity Should Fail”, με μια απόκοσμη, σχεδόν ψυχεδελική εισαγωγή, μία σειρήνα αεροπορικής επιδρομής (πάω στοίχημα θα την χρησιμοποιούν, για να ανοίξουν τις συναυλίες στην επερχόμενη περιοδεία τους), την συγκινητική φωνή του Bruce πριν από τις κιθάρες και ένα ανατριχιαστικό refrain, που μοιάζει βγαλμένο από την προσωπική δισκογραφία του Dickinson – στα τελευταία λεπτά μετατρέπεται σε ένα ακουστικό ιντερλούδιο με αλλοιωμένη φωνή, τοποθετημένη απειλητικά πάνω από την μουσική. Το πρώτο single ”Speed Of Light” νικά σε σύγκριση με τα single των προηγούμενων πρόσφατων δίσκων, και όχι μόνο λόγω του γοητευτικού video clip. Ο πιασάρικος ρυθμός και τα τρία guitar solos αφήνουν ένα ευχάριστο συναίσθημα συνολικά σαν τραγούδι. Τα ”The Great Unknown” και ”When The River Runs Deep” μοιάζουν σαν τραγούδια μιας άλλης εποχής, που κόπηκαν και δεν μπήκαν για διαφόρους λόγους σε κάποιο προηγούμενο δίσκο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καλά τραγούδια, με το δεύτερο στο refrain να είναι πάλι στο ύφος της ένδοξης προσωπικής δισκογραφίας του Dickinson. To ”The Red And The Black” είναι άλλη μία, πολύ επική και μεγάλη υπόθεση, που γράφτηκε αποκλειστικά και μόνο από τον ιθύνων νου, Steve Harris. Από την εισαγωγή με το πολύχρωμο flamenco μπάσο ως το κύριο σώμα των riffs, το τραγούδι αυτό φωνάζει από μακριά το κλασικό Iron Maiden στυλ από τα χρόνια της δόξας, χωρίς να μπαγιατεύει παρά την 13 λεπτών διάρκεια. Εδώ ακούμε όλα τα cliché, που λατρεύουμε να αγαπάμε, από τα intro, τα outro, τις θεϊκές εναλλαγές, αλλά και φυσικά τα συναυλιακά “ω-ω-ω-ω”! To πρώτο CD κλείνει με το ομότιτλο του δίσκου, ”The Book of Souls”, ένα επικό τραγούδι, που ανοίγει με ένα μελαγχολικό πέρασμα ακουστικής κιθάρας, ενώ, αν ακούσετε προσεκτικά αρκετά, μπορείτε να ακούσετε τον αναστεναγμό της αναπνοής του Gers. To κομμάτι γράφτηκε από τους Gers/Harris και διαρκεί 10 λεπτά, με πολλές εναλλαγές στον ρυθμό, έναν εξαιρετικό Dickinson, πλούσια riffs … τα πάντα όλα.
Το ”Death Οr Glory” ανοίγει τον δεύτερο δίσκο με μια φλόγα και ένα ξεπέταγμα προς τα μπρος, κάτι που θα θέλαμε να κάνουν πιο συχνά οι Maiden, θυμίζοντας τον ήχο των δύο πρώτων δίσκων πριν την άφιξη του Dickinson. Αντίθετα, είναι αλήθεια ότι το ”Shadows Οf Τhe Valley” ακούγεται στην αρχή σαν αντίγραφο του ”Wasted Years” και γενικά θυμίζει σε πολλά σημεία γνωστά τραγούδια τόσο από την πιο πρόσφατη όσο και από την παλαιότερη δισκογραφία τους , με αποτέλεσμα τίποτα να μην σε εκπλήσσει. Το ”Tears Οf Α Clown” των Smith/Harris είναι το μικρότερο χρονικά τραγούδι και αφιερώνεται στον κωμικό Robin Williams, ο οποίος έβαλε τέλος με τραγικό τρόπο στην ζωή του το περασμένο καλοκαίρι μετά από μια μακρά μάχη με την κατάθλιψη. Αν και το τραγούδι είναι λίγο χαλαρό και αταίριαστο με το όλο κλίμα του δίσκου και δημιουργεί μία αντίθεση ή ακόμα περισσότερο διχάζει τον ακροατή ως προς τον τρόπο που αντιλαμβάνεται αυτή την αλλαγή, εγώ θεωρώ ότι είναι το πιο συγκινητικό και τρυφερό τραγούδι του album και ένα από τα highlights του. To πραγματικό αστέρι, όμως, είναι το 18 λεπτών κινηματογραφικό έπος του Dickinson, το ”Empire Οf Τhe Clouds”, το ενδέκατο και τελευταίο του δίσκου, το οποίο ανοίγει με ένα πανέμορφο χωρίο για πιάνο συνοδευόμενο από έγχορδα, βιολί και τσέλο. Ο ίδιος ο Dickinson παίζει πιάνο και αρχίζει να τραγουδά και ο Nicko McBrain ενώνει με ένα ρυθμό βασιζόμενο στο ταμπούρο. Το κομμάτι χτίζεται σιγά-σιγά, με τις κιθάρες να συμμετέχουν όλο και περισσότερο και τα τύμπανα να παίζουν έναν ολόκληρο ρυθμό. Μουσικά το κομμάτι είναι μία mini metal opera, ίσως ένα από τα καλύτερα, που έχουν συνθέσει ποτέ! Στιχουργικά. υπενθυμίζει την αληθινή ιστορία του αερόπλοιου R101, το οποίο συνετρίβη το 1930 σε λόφο στο Μποβέ της Γαλλίας με δεκάδες επιβάτες και το πλήρωμα να απανθρακώνονται. Έτσι εξηγούνται τα πολλά θέματα στην μουσική αφήγηση , οι αλλαγές στη διάθεση και την ένταση του ήχου, όπως επίσης και στο σήμα S.O.S., που ακούγεται από τον Nicko στα τύμπανα στο έβδομο λεπτό.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι το ”The Book of Souls” είναι ένα θεματικό album, που μιλάει απλά για την ζωή μετά το θάνατο, την θυσία και την ψυχή (στην πραγματικότητα ο Eddie είναι μία μούμια Μάγια στο εξώφυλλο του δίσκου). Η παραγωγή είναι τρομερή και μαζί με την απίστευτη έμπνευση και απόδοση όλων των μελών της μπάντας και ιδιαίτερα την σπουδαία ερμηνεία του Bruce Dickinson – σε όλα τα τραγούδια και παρά το σημαντικό πρόβλημα υγείας που είχε – συνέβαλαν στην επιτυχία αυτού του δίσκου. Οι Iron Maiden νίκησαν τον καρκίνο και έφτιαξαν ένα album, που σε μερικά χρόνια από σήμερα θα συγκαταλέγεται στο πάνθεον των κλασικών της Σιδηράς Παρθένου. Οι τιτάνες του metal επέστρεψαν δυναμικά … Up the Irons!
- 9/10
Σάκης “Dio” Σοφιανός
