Πέντε ολόκληρα χρόνια αναμονής χρειάστηκαν, για να απολαύσουμε τους Evergrey ξανά σε συναυλία στην Αθήνα, ύστερα από εκείνη που είχαν δώσει στο Sin City το 2009, και οι φίλοι τους περίμεναν την συγκεκριμένη ημερομηνία με μεγάλη ανυπομονησία. Έχοντας κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο του 2014 έναν πολύ καλό δίσκο, το “Hymns For The Broken”, και έχοντας αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από τον μουσικό Τύπο, το timing της εμφάνισης τους στο Κύτταρο στις 29/11/2014 έβρισκε την μπάντα στο ζενίθ της επιτυχίας της. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή.
Την βραδιά άνοιξαν οι False Coda, μία progresive metal μπάντα, που κυκλοφόρησε το 2014 τον πρώτο της δίσκο, το “Closer To The Edge”. Στο μισάωρο περίπου, που είχαν στη διάθεση τους, έπαιξαν κομμάτια από το ντεμπούτο τους συν ένα νέο (το ”Throne Of Blood”), αφήνοντας καλές εντυπώσεις και ζεσταίνοντας το κοινό, που είχε αρχίσει σιγά σιγά να πυκνώνει. Την σκυτάλη μετά πήραν οι Need, οι οποίοι κυκλοφόρησαν κι αυτοί στις αρχές του 2014 το “Orvam – A Song For Home”, έναν εξαιρετικό δίσκο. Παρουσιάστηκαν πολύ δεμένοι και με καλό ήχο, ενώ το setlist τους βασίστηκε στο νέο album – ομολογώ ότι με εντυπωσίασαν, μιάς και δεν τους είχα ξαναδεί. Ταίριαζαν ηχητικά σαν support με τους headliners, αν και το progresive metal τους είχε επιρροές και από Fates Warning, Nevermore, Pain Of Salvation. Οι πέντε μουσικοί, με άψογη τεχνική αρτιότητα, αποτέλεσαν ένα πολύ ελκυστικό σύνολο για το κοινό της συγκεκριμένης συναυλίας και μετά το τελευταίο 18λεπτο κομμάτι τους, καταχειροκροτήθκαν από ένα γεμάτο πλέον Κύτταρο.
Ήταν μόλις λίγα λεπτά μετά τις 10, όταν ακούστηκε από τα ηχεία το “The Awakening”, στην ελληνική του έκδοση, και οι Evergrey μπαίνουν δυναμικά με το “King Of Errors” από το “Hymns For The Broken”. Ακολουθούν το “As I Lie Here Bleeding”και “Obedience”. Ο ήχος ήταν πολύ δυνατός και καθαρός, συμβάλλοντας στην όλη ακουστική απόλαυση, και οι Evergrey βρίσκονταν σε τρελά κέφια, με τον κάθε μουσικό να έχει τον δικό του χώρο στην σκηνή. Στο ”Rulers Of The Mind” (το τραγούδι, που με εξέπληξε περισσότερο), στο πιο αργό σημείο του συγκεκριμένα, ακούσαμε όλη την εκφραστικότητα της φωνής (σήμα κατατεθέν της μπάντας) του Tom Englund, μαζί με το ατμοσφαιρικό στρώμα μελωδίας των πλήκτρων του Rikard Zander. Στη συνέχεια έχουμε το “Mark Of The Triangle” και αμέσως μετά τη δυάδα – highlight της βραδιάς, τα ”Solitude Within” και “Nosferatu”, δύο κομμάτια, που δεν είχαν παιχτεί το 2009 και ήταν απωθημένο αρκετών παρευρισκομένων σκληροπυρηνικών οπαδών της μπάντας. Έπειτα, ο Tom προκαλεί το κοινό να αναγνωρίσει το επόμενο κομμάτι, ενώ ακούγεται το σαρωτικό riff του ”Blinded” – κάτω από τη σκηνή γίνεται χαμός με το κοινό να συμμετέχει ενθουσιασμένο. Η υπέροχη μπαλάντα “I’m Sorry” ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές του set, όλοι τραγουδούσαν τους στίχους, καθώς τα πλήκτρα γέμισαν το χώρο, ενισχύοντας όλα τα συναισθήματα, που έρχονταν από την κύρια μελωδία του τραγουδιού. Το live προχωρά με τα ”Monday Morning Apocalypse” (από τον ομώνυμο και πιο αμφιλεγόμενο δίσκο των Evergrey), και ”Leave It Behind Us”, όπου άφησαν τον Rikard μόνο του στο τέλος, για να ακολουθήσει ένα medley με τα “Words Mean Nothing” και “Missing You” μόνο με πλήκτρα και φωνή. Το κύριο set έκλεισε ιδανικά με το “The Grand Collapse”, το καλύτερο κατά την γνώμη μου κομμάτι του “Hymns For The Broken” και ένα από τα δέκα καλύτερα τους γενικότερα. Το encore ξεκινάει με το σπαρακτικό “When The Walls Go Down” και συνεχίζει με το “Recreation Day”, το “Broken Wings” και το hit “A Touch Of Blessing”, που ήταν και το τραγούδι, με το οποίο τελείωσε αυτή η μακρά νύχτα. Εν κατακλείδι, ήταν η καλύτερη εμφάνιση των Σουηδών στην Αθήνα, με ένα υπέροχο setlist, άψογο ήχο, πολύ κόσμο, ταιριαστά support και πάνω από όλα, επαγγελματίες μουσικούς, οι οποίοι αμέσως μετά το live βγήκαν, για να υπογράψουν αυτόγραφα, να βγάλουν φωτογραφίες και να συνομιλήσουν με τους fan τους. All the battles I’ve fought and lost, when I am asleep they come.
Σάκης “Dio” Σοφιανός
