Τι να πρωτοπεί κάποιος για το σουηδικό death metal. Όντας κραταιό, ακόμα και αν οι μέρες της μεγάλης δόξας έχουν περάσει εδώ και αρκετά χρόνια, δαγκώνει, και δαγκώνει δυνατά. Άξιο τέκνο και προπάτορες του ιδιώματος από τα βόρεια της Ευρώπης, οι Entombed, δεν υπάρχουν πλέον, λόγω διάφορων καταστάσεων μεταξύ των μελών. Όμως, η διάδοχη κατάσταση δηλώνει βροντερό παρόν και ονομάζεται Entombed A.D. Το προηγούμενο και παρθενικό με την τωρινή τους σύνθεση CD, “Back to the Front”, χωρίς να εντυπωσιάζει και να ανακαλύπτει τον τροχό, αποτελούσε ένα statement, κάτι σαν «είμαστε εδώ, αγαπούμε τη μουσική που παίζουμε και μόνο ξεγραμμένους μη μας θεωρείτε».
Ένα από τα χαρακτηριστικά τους στοιχεία, ο «τσαμπουκάς» και το “in your face” feeling κάνουν την εμφάνισή από το εισαγωγικό κομμάτι και το κουαρτέτο από τη Στοκχόλμη δείχνει να μην αστειεύεται καθόλου. Μπετόν αρμέ ήχος, πωρωτικά φωνητικά από τον μάστορα κοντοπίθαρο, αλλά θεό, L-G Petrov και πραγματικά το death n’ roll (όσο αδόκιμος και αν είναι ο όρος) είναι τόσο γαμάτο! Και εκεί που πάει το πράγμα να κόψει ταχύτητες και να γίνει πιο ήπιο κατά κάποιο τρόπο (αλλά τόσο μα τόσο evil!) με το mid-tempo “As the World Fell”, έρχεται το επόμενο “Total Death” και σαν οδοστρωτήρας ισοπεδώνει τα πάντα με το ποδοβολητό παύλα drumming, που δεν αφήνει τίποτα στο διάβα του. Είπαμε: Τι κι αν ο δίσκος δεν είναι γεμάτος με νέες ιδέες, νεωτερισμούς στις συνθέσεις κλπ. Η πώρωση για τον οπαδό του ήχου τους και του ένδοξου παρελθόντος τους είναι δεδομένη και εγγυημένη. Το “Silent Assassin” είναι ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό του δίσκου και μία μίξη “Wolverine Blues” και “Morning Star”, με μία απλή λέξη: τούμπανο. Το groove του δίσκου τσακίζει κόκκαλα και αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ο εξαιρετικός ήχος στα τύμπανα, παρόλο που θα θέλαμε το μπάσο να είναι ένα κλικ πιο πάνω στο σύνολο των κομματιών. Φυσικά και δεν μας χαλάει αυτό! Επίσης, παρόλο που μάς λείπουν πολύ ο Alex Hellid και ο Uffe Cederlund (ο δεύτερος και συνθετικά/στιχουργικά), ο κιθαρίστας πλέον και παραγωγός Nico Elgstrand είναι ο μπροστάρης στον ήχο τους και προσθέτει τα δικά του χαρακτηριστικά στον ήχο τους. Ο δίσκος έχει και τη doom-ιά του με το “Hubris Fall”, όπου ο Nico παίζει εξαιρετικά. Η μπάντα σε μεγάλα κέφια και στο “Black Survival” με ένα rhythm section αντάξιο των προσδοκιών, και ένα drummer (Olle Dahlstedt) πιστό στρατιώτη στα καθήκοντά του. Ο δίσκος κλείνει με το bang your head – κομμάτι “Not What it Seems” και η γεύση, που μας αφήνει, είναι απολύτως ικανοποητική.
Ξεκάθαρα πράγματα: αν γουστάρεις τους Entombed, το “Dead Dawn” δεν θα σε απογοητεύσει, αλλά δεν θα το αποθεώσεις κιόλας. Σίγουρα όμως θα το απολαύσεις και θα ανοίξεις μια μπίρα στην υγειά της «παλιο-παρέας» από τη Στοκχόλμη!
Άντε, και σύντομα απ’ τα μέρη μας! Skål
- 7/10
Αντώνης Μαντζαβίνος
