Τον Σεπτέμβρη, που μάς πέρασε, είχαμε την χαρά και την τιμή να παίξουν στο Kookoo οι Steamroller, ένα trio από πρώην μέλη των αγαπημένων Whitesnake: τον κιθαρίστα Doug Aldrich, τον μπασίστα και τραγουδιστή Michael Devin και τον παιχταρά ντράμερ Brian Tichy. Τη βραδιά άνοιξαν τελικά οι 4BITTEN, μια αλλαγή της τελευταίας στιγμής (αρχικά είχε ανακοινωθεί άλλη support μπάντα).
Όταν ανέβηκαν στη σκηνή γύρω στις 9 μ.μ. οι 4BITTEN, μια heavy metal μπάντα με γυναικεία φωνητικά, την οποία έβλεπα για τρίτη φορά live, είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος, πράγμα πολύ ευχάριστο για μια μέρα δύσκολη, όπως η Δευτέρα. Έπαιξαν κομμάτια και από τις δύο δισκογραφικές δουλειές τους συν τρία καινούργια και για άλλη μια φορά έδειξαν πολύ δεμένοι – καθόλου τυχαίο, αφού έχουν πραγματοποιήσει πολλές live εμφανίσεις, και στο εξωτερικό μάλιστα (πέρυσι ήταν το κύριο support των UFO στην ευρωπαική περιοδεία των τελευταίων). Μου άρεσαν! Είχαν πολύ κέφι, με την Φώφη Ρούσσου ορεξάτη στο μικρόφωνο να προσπαθεί να ανεβάσει την διάθεση του κόσμου.Και τα υπόλοιπα παιδιά στο group, με την μουσική και τον αέρα τους, απέδειξαν και πάλι ότι οι 4BITTEN είναι ικανοί για μεγάλα πράγματα. Τους αξίζουν πολλά μπράβο για την εμφάνιση και την ανταπόκριση στην πρόσκληση της τελευταίας στιγμής.
Μετά το διάλειμμα, κατά το οποίο ετοιμάστηκε η σκηνή, και ενώ ο κόσμος είχε αρχίσει να πυκνώνει, έκανε την εμφάνιση του το τρίο υπό επευφημίες. Πρώτο τραγούδι ήταν το ”War Pigs”(Black Sabbath) και ακολούθησαν τα: “Immigrant Song” (Led Zeppelin), ”Never In My Life” (Mountain), ”Whipping Post”(The Allman Brothers Band), ”Slow & Easy” (Whitesnake), ”Space Truckin”’ (Deep Purple), ”Statesboro Blues” (The Allman Brothers Band). Σε κάποιο σημείο ρώτησαν το κοινό τι θα ήθελε να ακούσει και οι παραγγελιές άρχισαν να δίνουν και να παίρνουν. Κάποιος από το βάθος φωνάζει δυνατά ”Holy Diver” (Dio) και το group ξεκινά νατο παίζει μέσα σε γενικό χαμό. Ο Michael Devin, εντυπωσιακός στα φωνητικά, ανταποκρίθηκε αξιοπρεπέστατα σε όλα τα τραγούδια, που έπαιξαν οι Steamroller, ενώ ο Doug Aldrich κεντούσε με την κιθάρα του, κάνοντας τις γνωστές του ποζεριές. Ακολούθησε ένα drum solo του Brian Tichy, κατά τη διάρκεια του οποίου, σαν ταχυδακτυλουργός, έπαιζε και πέταγε τις μπαγκέτες του στον αέρα, φτάνοντας στο σημείο να παίζει drums με τα χέρια! Να, γιατί τον προτίμησαν τόσες μπάντες, όπως οι Foreigner, Ozzy Οsbourne,Whitesnake κ.ά. Οι διασκευές συνεχίστηκαν: ”I Shot The Sheriff” (Eric Clapton) και ”Cocaine” (J J Cale),”Walking On The Moon” (The Police),”Crying In The Rain” (Whitesnake) και έκλεισαν το κανονικό τους set με το ”Smoke On The Water”(Deep Purple).
Μας αποχαιρέτησαν και μας ευχαρίστησαν που ήμασταν εκεί κοντά τους μέχρι τόσο αργά, αλλά ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος να αποχώρηση, οπότε και ανέβηκαν πάλι στη σκηνή. To ”Still Of The Night” (Whitesnake) έκλεισε σαν τελευταίο τραγούδι της βραδιάς την συναυλία, που με κάλυψε σε γενικές γραμμές όσον αφορά την απόδοση, το συναίσθημα και την επιλογή τραγουδιών από αυτό το καταξιωμένο τρίο, αλλά δεν με κάλυψε καθόλου όσον αφορά την ποιότητα του ήχου που άκουγα, σε όποιο σημείο του Κοοκοο και αν στάθηκα – κάτι, που πρέπει να προσεχθεί, ιδιαίτερα για τα μελλοντικά events. Μετά το live και οι τρεις βγήκαν να υπογράψουν αυτόγραφα και έβγαλαν φωτογραφίες με τον κόσμο, που είχε μείνει και τους περίμενε – ήταν πολύ απλοί και φιλικοί, δεν χάλασαν το χατίρι σε κανένα, κάνοντας τους fans να πάρουν το δρόμο της επιστροφής με ένα πλατύ χαμόγελο.
Σάκης “Dio” Σοφιανός
