Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πλέον για τους Avatarium και το τι πραγματικά είναι αυτή μπάντα, τι μουσική μπορεί να μας προσφέρει και πρωτίστως ελάχιστη σημασία έχουν χαρακτηρισμοί, όπως «μα είναι project και όχι κανονική μπάντα», «Avatarium χωρίς τον Leif δεν φτουράνε», κ.τλ. Όσοι τυχεροί κατάφεραν και τους είδαν στη μοναδική ως τώρα συναυλία τους εν Ελλάδι, απόλαυσαν ένα live, το οποίο θα μνημονεύουμε για πάρα πολύ καιρό..
Η μπάντα, λοιπόν, από τη Στοκχόλμη έχει βάλει πλώρη για πολύ ψηλά και μας παρουσιάζει τον τρίτο full – length δίσκο της, ονόματι “Hurricanes and Halos”. Είναι εξαιρετικός ο τρόπος που δεσπόζει για μια ακόμη φορά η αισθαντική και τόσο ξεχωριστή φωνή της Jennie Ann Smith, της Σουηδέζας τραγουδίστριας που σαγηνεύει και γοητεύει σε κάθε νότα, σε κάθε ανάσα των τραγουδιών και συνεπαίρνει τον ακροατή. Η Jennie βρίσκεται σε καταπληκτικό momentum και οι ερμηνείες της είναι ό,τι καλύτερο και ποιοτικότερο κυκλοφορεί εκεί έξω. Το εύρος της φωνητικής της ικανότητας είναι απίστευτο και το κάνει να φαίνεται τόσο εύκολο, συμμετέχοντας σε αυτόν τον πολυποίκιλο και «πολύχρωμο» δίσκο.
Το “Hurricanes and Halos” έχει έντονες επιρροές από τα 60’s και τα 70’s, με ηχητικές παραβολές σε Uriah Heep, Deep Purple, Black Sabbath, Rainbow και με την ψυχεδέλεια να ρίχνει το πέπλο της σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, με ενδιάμεσες στιγμές, όπως στο “Medusa Child”, όπου αναπτύσσονται διαφορετικές δυναμικές, διαφορετικά ηχοχρώματα και διαθέσεις σε ένα άκρως απολαυστικό εννιάλεπτο. Είναι ένα χαρακτηριστικό κομμάτι του δίσκου, όπου η ψυχεδέλεια συναντάει το doom, οι κλασικές rock επιρροές τη μοντέρνα προσέγγιση του τι εστί progressive και το αποτέλεσμα μόνο κορυφαίο μπορεί να χαρακτηριστεί για μας τους ακροατές! Highlight η παιδική χωρωδία, η οποία υπογραμμίζει τον πολυδιάστατο χαρακτήρα των συνθέσεων, αλλά και των επιρροών.
Το hammond και γενικότερα η χρήση των πλήκτρων σε αυτό το δίσκο αποτελούν θεμελιώδη λίθο στο να δημιουργηθεί ένας heavy και ψυχεδελικός ήχος που θυμίζει άλλες εποχές, σε περασμένες δεκαετίες, που, όμως, οι Σουηδοί τιμούν και σέβονται στο έπακρο. Ο κιθαρίστας Marcus Jidell ξεδιπλώνει όλο το κιθαριστικό του ταλέντο στην εξάχορδη, με ανατολίτικες πινελιές, progressive προσέγγιση των τραγουδιών και στα σημεία που χρειάζεται, μας θυμίζει τον doomy χαρακτήρα και το DNA των Avatarium, που όλοι μας αγαπάμε.
Οι Avatarium είναι μια ολοκληρωμένη μπάντα από κάθε άποψη, που νομίζω ότι θα μας απασχολήσει για πάρα πολύ καιρό ακόμα (ευτυχώς). Δεν είναι άλλη μία retro/70s related μπάντα, δεν αντιγράφουν ούτε «αναπολούν τις παλιές ένδοξες στιγμές». Η μουσική τους έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα, έχουν εξαιρετικές συνθέσεις και εμπνεύσεις, έχουν καταφέρει να μπολιάσουν το παλιό με το νέο με ενδιαφέροντα τρόπο, το heavy ήχο με την ψυχεδέλεια και τα blues και διαθέτουν μια καταπληκτική ερμηνεύτρια, που συνεχώς εξελίσσεται και εμφανίζει όλο και περισσότερα προτερήματα. Κάθε riff, κάθε νότα, κάθε λέξη αποδεικνύει το πόσο καλά λειτουργεί η μπάντα, πόσο μεγάλο είναι το εύρος των επιρροών τους, αλλά το σημαντικότερο, πόσο υψηλής ποιότητας και αισθητικής μουσική παρουσιάζουν στο μουσικό κοινό!
- 9/10
Αντώνης Μαντζαβίνος
